2. sērius , a, um (viell. zu ahd. swāri ... ... im Ernste, mit Ernst, ernstlich (Ggstz. ioco; vgl. iocus), Komik., Liv. u.a.: serio audire (Ggstz. per ludibrium audire ...
probēe , Adv. (probus), I) wohl, ganz gut, ... ... . – u. als billigende Antwort, wohl! gut! brav! Komik.: probissime, sehr wohl, Ter. – II) rechtschaffen, ...
ē-mungo , mūnxī, mūnctum, ere ( mit mūgil, Schleimfisch ... ... jmd. um etwas bezwacken, beschummeln, prellen, alqm auro, argento, Komik.: u. bl. alqm, Plaut. u. Hor. Vgl. Ruhnken ...
in-volo , āvī, ātum, āre, hinein-, einfliegen, ... ... canino ritu oculisque, Lucil. 1095: in capillum, Ter.: alci in oculos, Komik.: ad alqm, über einen herfallen, Auct. b. Alex.: so ...
ōstium , iī, n. (ōs, ōris), der ... ... posticum ost., Hintertür), Plaut.: ost. carceris, Cic.: ostium crepuit, Komik. u. Petron. (s. crepo): concrepuit ostium, Ter.: ostium ...
miserē , Adv. (miser), I) elend, unglücklich, kläglich, ... ... amare od. deperire amore liebeskranksein = innig lieben (griech. δυςερωτιαν), Komik: u. so m. amans = δυςέρως, liebeskrank, Plaut.: m. ...
dē-līro (archaist. dēlēro u. dēleiro), āvi, ... ... ., irre-, wahnwitzig verrückt sein, irre reden, faseln, Komik., Cic. u.a.: claudicat ingenium, delirat lingua, labat mens, ...
ūsquam , Adv. (eig. ubiquam, ubsquam), meist in ... ... 2, 2. Sall. Iug. 13, 5. – II) irgendwohin, Komik., Varro, Cic. u.a.: haud od. non usquam, ...
ab-hinc , Adv. I) räumlich = von hier, ... ... annos sedecim, Caes.: abhinc annos prope viginti, Cic.: abhinc triennium, Cic., Komik. u. Apul. – c) mit Abl. = vor, ...
post-eā , Adv. ( aus post u. dem Abl. ... ... – quid postea? quid tum postea? was nachher? was dann? was weiter? Komik., Cic. u.a. – p. cum, Cic.: p. ubi ...
cōn-fero , contulī, collātum (conlātum), cōnferre, I) zusammentragen ... ... zusammenstellen, zusammenhalten, zum Vergleich herbeiziehen, vergleichen, tesseram hospitalem, Plaut.: exemplum, Komik.: utrorumque facta, Nep.: faciem moresque duarum, Ov.: rationes, die Rechnung ...
ac-cipio , cēpī, ceptum, ere (ad u. capio), ... ... ab iisdem magistris, Ov. – / accipin = accipisne, accepistin = accepistine, Komik. (s. Müller Nachträge zur Plaut. Prof. S. 101). – Archaist. ...
dē-cerno , crēvī, crētum, ere, entscheiden, I) etwas ... ... Synkop. Perf.: Formen decrerim, decreram, decrero, decresset, decresse öfter bei den Komik., bei Lucil., Cic., Liv. u.a.; s. Neue-Wagener Formenl ...
superus ( selten super ), a, um (v. ... ... 12, 803. – β) der höchste, erhabenste, vornehmste, Iuppiter, Komik.: deus, Lact.: comes, Plaut. C) summus , a, ...
recipio , cēpī, ceptum, ere (re u. capio), I ... ... . – β) m. ad u. Akk.: alqm ad se, Komik. u. Suet.: alqm ad epulas, Cic. – γ) m. ...
... so bald (so schnell) wie möglich, Komik., Auct. b. Afr. u.a. (s. Ussing Plaut ... ... 6 u. 6, 11, 13): u. quantum pote, Komik. u. Fronto: quantum potis, Plaut. Bacch. 348 Fl. ...
con-dūco , dūxī, ductum, ere, I) tr.: A) ... ... locare), navem putridam, Caecil. com. fr.: domum, hortum, Cic.: navem, Komik.: telas, Tibull.: nummos, leihen, Hor.: u. so pecuniam ...
ex-cipio , cēpī, ceptum, ere (ex u. capio), ... ... a) v. Pers. = beherbergen, bewirten, alqm, Komik., Cic. u.a.: alqm hospitio, Ov., hospitaliter, Curt. – ...
ali-quis , aliqua, aliquid, Plur. aliqui, Pron. indef ... ... , Ter.: aliquid fiet, interea fiet aliquid, es wird irgend etwas geschehen, Komik.: u. so erit hic aliquid aliquando, Cic. ep. (vgl. ...
spondeo , spopondī, spōnsum, ēre (griech. σπένδω, σπονδή,), ... ... ae, f., die Verlobte, die Braut, Komik., Cic., Liv. u.a.: sponsus sponsaque, ICt.: sponsus et ...
Buchempfehlung
Am Hofe des kaiserlichen Brüder Caracalla und Geta dient der angesehene Jurist Papinian als Reichshofmeister. Im Streit um die Macht tötet ein Bruder den anderen und verlangt von Papinian die Rechtfertigung seines Mordes, doch dieser beugt weder das Recht noch sich selbst und stirbt schließlich den Märtyrertod.
110 Seiten, 6.80 Euro
Buchempfehlung
Biedermeier - das klingt in heutigen Ohren nach langweiligem Spießertum, nach geschmacklosen rosa Teetässchen in Wohnzimmern, die aussehen wie Puppenstuben und in denen es irgendwie nach »Omma« riecht. Zu Recht. Aber nicht nur. Biedermeier ist auch die Zeit einer zarten Literatur der Flucht ins Idyll, des Rückzuges ins private Glück und der Tugenden. Die Menschen im Europa nach Napoleon hatten die Nase voll von großen neuen Ideen, das aufstrebende Bürgertum forderte und entwickelte eine eigene Kunst und Kultur für sich, die unabhängig von feudaler Großmannssucht bestehen sollte. Michael Holzinger hat für den zweiten Band sieben weitere Meistererzählungen ausgewählt.
432 Seiten, 19.80 Euro