cantilēna , ae, f. (cantilo), das Getön, I) ... ... Litanei, alte Leier, vulgär für »allbekanntes-, abgedroschenes Geschwätz«, quasi quaedam cantilena rhetorica, Gell.: neque ex scholis cantilenam requirunt, Cic.: ut crebro mihi insusurret ...
symphōnia , ae, f. (συμφωνί ... ... Konsonanzen, Vitr. 1, 1, 9: ex accentibus et succentibus variata ratione musicae cantilena symphonia (Akkord) dicitur, Chalcid. Tim. 44: Ggstz. diaphonia, ...
diatessaron (διὰ τεσσάρων), a) t. t. ... ... 8. Mart. Cap. 2 § 107. Fulg. myth. 3, 9: diatessaron cantilena (Akkord), Chalcid. Tim. 45. – b) t. t. ...
cantilēnōsus , a, um (cantilena), liederreich, nugae, Sidon. ep. 3, 14: si quid lyricus cantilenosum condidit, ibid. 4, 1.
solōx , ōcis, filzig, I) eig., ein Beiwort ... ... filzige Wollkleid, Tert. de pall. 4. – II) bildl.: cantilena elaborata filo soloci (grobem), Symm. epist. 1, 1.
mellifluus , a, um (mel u. fluo), honigfließend, ... ... D.: melliflui sonores, Poëta tragic. inc. bei Augustin. de musica 3: cantilena, Chalcid. Tim. 95: clamores, Cassiod. var. 1, 31, 4: ...