con-dūco , dūxī, ductum, ere, I) tr.: A) zusammenführen od. - ziehen, führend-, leitend zusammenbringen, vereinigen, 1) im allg.: a) leb. Wesen (bes. als milit. t. t.), copias ...
conductio , ōnis, f. (conduco), I) das Zusammenziehen, a) eig., als mediz. t. t., das Sichzusammenziehen (Ggstz. extentio, s. Cael. Aur. acut. 3, 6, 61), Cael. Aur. chron. ...
conductor , ōris, m. (conduco), I) der Mieter, Pachter (Ggstz. locator od. dominus), domus, Augustin. in psalm. 38, 21: ferrariarum, Corp. inscr. Lat. 3, 4788 u. 5036: mercedes habitationum annuas ...
re-condūco , dūxī, ductum, ere, I) wieder pachten, Ulp. dig. 19, 2, 13. § 11. – II) gegen eine Summe in Verding übernehmen, civitatum vicinarum copias, Ps. Quint. decl. 12, 18 extr.: aegrum ...
conductus , Abl. ū, m. (conduco), das Zusammenziehen, superciliorum, Cael. Aur. acut. 2, 15, 95.
dis-condūco , ere, nicht zuträglich sein, schaden, nil disconducit huic rei, Plaut. trin. 930.
condūcenter , Adv. (conduco), schicklich, passend, Gell. 16, 12, 5.
condūcibilis , e (conduco), I) zusammenziehend, virtus (Eigenschaft), Cael. Aur. chron. 2, 13, 164. – II) zuträglich, ersprießlich, zweckdienlich, consilium, Plaut.: m. Dat. ( wem?), non ego istuc mihi ...
conductīcius , a, um (conduco), gemietet, in Sold genommen, angeworben, Miets-, domus, Porcius b. Suet.: fidicina, Plaut.: operae, Varr.: exercitus, Nep. u. Vulg.: catervae, Nep.