con-icio (cō-icio), iēcī, iectum, ere (con u ... ... oraculo acute arguteque, Cic. – annos sexaginta natus es aut plus eo, ut conicio, Ter. – bene qui coniciet, vatem hunc perhibebo optimum (als Übstzg. ...
coniecto , āvī, ātum, āre (Frequ. v. conicio), I) zusammenwerfen, -bringen, -tragen, 1) eig.: c. ad cenulam non cuppedias ciborum, sed argutias quaestionum, Gell. 7 (6), 13, 2. – 2) übtr., ...
coniectus , ūs, m. (conicio), das Zusammenwerfen, I) eig., das Einwerfen auf einen Ggstd., a) im engern Sinne, das Hinwerfen werfbarer Ggstde., α) übh., das Hin-, Hineinwerfen, ...
coniectio , ōnis, f. (conicio), I) das Einwerfen von Geschossen auf einen Gegenstand, telorum, das Beschießen, Cic. Caecin. 13. – II) übtr.: 1) die mutmaßliche Deutung, somniorum, Cic. de div ...
2. coniector , ōris, m. (conicio), I) der Deuter, Plaut. Poen. 444. – II) insbes. = ὀνειροκρίτης (Gloss.; vgl. Paul. ex Fest. 60, 4), der Zeichendeuter, Traumdeuter, Wahrsager, ...
coniectūra , ae, f. (conicio), die Mutmaßung, Vermutung, die mutmaßliche Annahme, der mutmaßliche Schluß, das mutmaßliche Urteil, I) im allg.: si coniectura sit mentis divinae, wenn irgend eine ...
coniectānea , ōrum, n. (coniectus v. conicio), das Notizbuch, als Titel von Schriften vermischten Inhalts, Gell. praef. § 9 u.a.
coniectārius , a, um (coniectus v. conicio), auf Vermutung beruhend, argumenta, Gell. 13, 3, 1 H.
pēs , pedis, m. ( aus *ped-s, altind. ... ... Fersengeld geben, Komik. (u. so ellipt., ego me in pedes [sc. conicio], Ter.): accĭdere ad pedes alcis, Cic.: abicere se u. proicere ...
quantus , a, um ( aus quam u. der Adjektivendung ... ... Ausdrücken quantum audio, qu. intellego, qu. ego intellegere possum, Ter., quantum conicio, Sall. fr., qu. ego sentio, Cic., qu. ego opinione auguror, ...