cōn-sequor , secūtus sum, sequī, beifolgen, d.i. ... ... una earum interea propere praecucurrit nuntians nunc me venisse; ego eius videndi cupidus rectā consequor, Ter.: comitibus non consecutis, Cic. – m. Acc., alqm vestigiis ...
cōnsector , ātus sum, ārī (Frequ. v. consequor), immer u. immer-, eifrig verfolgen, einer Person od. Sache nachgehen, I) im guten Sinne: a) eig.: α) ein leb ...
cōnsecuus (cōnsequus), a, um (consequor), folgend, Sidon. epist. 7, 14, 9. Cl. Mam. de stat. anim. 2, 9. Vgl. Lachm. Lucr. 5, 679. p. 304.
cōnsequēns , quentis, PAdi. (consequor), in richtiger Folge stehend, a) (als gramm. t. t.) folgerecht = richtig konstruiert, in coniunctis (verbis), quod non est consequens (das Konstruktionswidrige), vituperandum est, ...
cōnsecūtio , ōnis, f. (consequor), I) die Folge, A) t. t. der philos. Sprache: a) die Folge, als Wirkung, Cornif. rhet. 2, 3 u. 8. Cic. de or. ...
cōnsequius , a, um (consequor), nachfolgend, Apul. met. 5, 24; 10, 18; vgl. Lachmann Lucr. 5, 679. p. 304 sq.
cōnsequentia , ae, f. (consequor), die Aufeinanderfolge, Folge, eventorum, Cic.: naturae, rerum, Gell. (u. so Plur. consequentiae rerum, Arnob. 2, 30): per consequentiam, Cornif. rhet. u. ICt., per consequentias, ICt.: ...