palūdātus , a, um, mit dem Kriegsmantel angetan, im Kriegsmantel ... ... Liv. (s. Weißenb. Liv. 31, 14, 1): duces, Iuven.: duo vulturii, v. den Konsuln, Liv.: Pansa noster paludatus a. d. ...
dēfīnītus , a, um, PAdi. (definio), ... ... certus verb.), certum esse in caelo ac definitum locum, Cic.: prima duo capita epistulae tuae nihil habent quod definitum sit aut certum, Cic.: quaestionum duo sunt genera, alterum infinitum, alterum definitum, Cic.: de re et generales ...
grātanter , Adv. (grator), mit Freuden, Aur. Vict. epit. 12, 3. Capit. Macr. 7, 1 u. Maxim. duo 14, 4. Amm. 19, 11, 7. Sulp. Sev. app. ...
duo-deciēs (- deciēns ), Adv., zwölfmal, Cic. u.a. – / Viersilbig (d uo decies) Auct. carm. de Phoenice 28.
opprobrium (obprobrium), iī, n. (ob u. probrum), ... ... Nep. u. Quint.: maioris fugiens opprobria culpae, Hor.: postquam ad illa duo opprobria pervenit, Nep. – II) meton.: A) v. Pers., ...
intrōiugus , a, um (intro u. iugum), im Joch gehend, subst., introiugi duo, tres (verst. equi), Corp. inscr. Lat. 6, 10048. lin. 18 u. 25: introiugi Afri, ibid. lin. 26.
duo-centēnī , ae, a = duceni, je zweihundert, duoc. iugera, Gromat. vet. 2, 14.
sacerdōtium , iī, n. (sacerdos), das Priestertum, Priesteramt ... ... sacerdotio praedita (Vestalis), Cic.: sacerdotium inire, Cic.: augurale sacerdotium habere, Lact.: duo sacerdotia habere, Liv.: sacerdotiis praeesse, Cic.: sacerdotio praeficere alqm, Plin.: civitatis ...
lūdibriōsus , a, um (ludibrium), voller Spott, spöttisch, lächerlich ... ... , Gell.: auspicia, Amm.: vestis, Augustin. – neutr. pl. subst., duo haec ludibriosa, lächerliche Kleinigkeiten, Amm. 17, 11, 4.
prōductilis , e (produco), von getriebener Arbeit, duo Cherubim aurei et productiles, Vulg. exod. 25, 18: tubae pr., Vulg. Sirach 50, 18.
duo-dē-vīcēnī , ae, a, je achtzehn, Liv. 21, 41, 6.
recīsāmentum , ī, n. (recīdo), das abgeschnittene-, abgefeilte Stückchen, coronariorum, Hammerschlag, Plin. 34, 111: duo recisamenta totius pyramidis, Auct. palimps. in Maii praef. ad Cic. de ...
duodēcīmānus , ī, m. (duo u. dēcīdere), sc. cardo, der Zweiteiler = decimanus (als t.t. der Feldmesser). Gromat. vet. 28, 14 u. 167, 10 sqq.; vgl. Rudorff 2, 342. ...
duo-dē-vīgintī , achtzehn, Cic. u.a.: duodeviginti minis, Plaut. Poen. 897: duobus viginti annis, Sulp. Sev. chron. 1, 26, 3: annis mille centum et duobus de viginti, Eutr. 10, 17.
dextrōchērium , iī, n. (vox hybr. v. dexter u. χείρ), das Armband, Capit. Maxim. duo 6, 8 u. 27, 8. Treb. Poll. XXX tyr. ...
praedicābilis , e (1. praedico), rühmenswert, ruhmwürdig, preiswürdig, Cic. Tusc. 5, 49. Ambros. in Luc. 1. § 15. Augustin. ... ... , 7: nihil habet praedicabile in vita, nisi etc., Treb. Poll. Valer. duo 8, 2.
duo-dē-trīciēns (- trīciēs ), Adv. num., achtundzwanzigmal, Cic. Verr. 3, 163.
duo-dē-trīgīntā , achtundzwanzig, Liv. 33, 36, 14. Suet. Tib. 1, 2.
duo-dē-vīcēsimus (-vicēnsimus), a, um, der achtzehnte, Varro fr. u. Plin.: pars, Vitr.: in duodevicesimo (sc. libro) annalium, Sen. – Adv. duodevicensimum, zum achtzehnten Male, Monum. Ancyr. 3, 15. ...
duo-et-vīcēsimus (- vīcēnsimus ), a, um, der zweiundzwanzigste, Fab. Pict. fr., Cato fr.: legio duodevicensima, Tac. hist. 1, 18.
Buchempfehlung
Camilla und Maria, zwei Schwestern, die unteschiedlicher kaum sein könnten; eine begnadete Violinistin und eine hemdsärmelige Gärtnerin. Als Alfred sich in Maria verliebt, weist diese ihn ab weil sie weiß, dass Camilla ihn liebt. Die Kunst und das bürgerliche Leben. Ein Gegensatz, der Stifter zeit seines Schaffens begleitet, künstlerisch wie lebensweltlich, und in dieser Allegorie erneuten Ausdruck findet.
114 Seiten, 6.80 Euro
Buchempfehlung
Im nach dem Wiener Kongress neugeordneten Europa entsteht seit 1815 große Literatur der Sehnsucht und der Melancholie. Die Schattenseiten der menschlichen Seele, Leidenschaft und die Hinwendung zum Religiösen sind die Themen der Spätromantik. Michael Holzinger hat elf große Erzählungen dieser Zeit zu diesem Leseband zusammengefasst.
430 Seiten, 19.80 Euro