fautor , ōris, m. (faveo, urspr. favitor, wie noch b. Lucil. 902. Auct. prol. Plaut. Amph. 78. Iul. Val. 2, 17 ed. Paris. Serv. Verg. Aen. 6, 817), der Gönner, ...
fautrīx , trīcis, f. (Femin. zu fautor), die Gönnerin, attrib. = gewogen, günstig, Thais nostrae omni est fautrix familiae, meint es gut mit usw., Ter.: naturam habuit fautricem in etc., die N. begünstigte ...
favitor , ōris, m., s. fautor.
bonus (arch. duonus, s. S. 852), a ... ... b. Cic. u.a.: omnes boni, Cic.: boni complures, Sall.: fautor et cultor bonorum, Liv.: so auch optimi viri, achtbare Patrioten, ...
auctor , ōris, c. (augeo; dah. unrichtig autor ... ... Suet. – m. ad u. Akk., eo tempore non modo ipse fautor dignitatis tuae fui, verum etiam ceteris auctor ad te adiuvandum, Cic. – ...
1. populus , ī, m. ( zu pleo, plēbēs, ... ... in populo sunt omnia, Cic.: populi potentiae (Demokratie) non amicus et optimatum fautor, Nep. – b) insbes. in Rom, urspr. die Patrizier, später ...
dētractor , ōris, m. (detraho), der Verkleinerer, ... ... prov. 24, 9 u. 21; Rom. 1, 30: Ggstz. fautor, Hieron. in Augustin. epist. 72, 4.