2. fugo , āvī, ātum, āre (fuga), I) fliehen machen, in die Flucht schlagen, alqm, Caes. u.a.: verb. alqm fundere fugareque od. fugare fundereque, Sall. u. Liv., fundere atque fugare, Sall.: alqm ...
1. fugo , s. fugio a. E. /.
re-fugo , āre, zurückscheuchen, Commod. apol. 754 (wo refūgant gemessen ist). Hieron. in epist. ad Philem. praef. (tom. 4. p. 442 Ben.; aber Migne tom. 7. p. 638 bl. fugari ...
ef-fugo , āvī, ātum, āre (ex u. fugo), in die Flucht schlagen, vertreiben, Avien. or. mar. 156 u. Eccl. – / Dict. Cret. 2, 3 steht fugatis.
fugātor , ōris, m. (fugo), der Verjager, mortis, Tert. adv. Marc. 5, 10.
nūbifugus , a, um (nubes u. fugo), Wolken verscheuchend, boreas, Colum. poët. 10, 288.
febrifugia , ae, f. (febris u. fugo), das Fieber vertreibend, das Tausendgüldenkraut, Ps. Apul. herb. 36.