honōrificus , a, um, Compar. honorificentior, Superl. honorificentissimus (honor u. facio), Ehre und Ansehen bringend, ehrenvoll, auszeichnend, glänzend (Ggstz. contumeliosus, deformis), senatus consultum, Cic. u. Caes.: decretum, Vell.: mentio, Vell.: senectus, ...
honōrificē , Compar. honorificentius, Superl. honorificentissime, Adv. (honorificus), mit Ehren, ehrenvoll, h. alqm appellare, Hirt. b. G.: respondere h. Marrucinis, Cic.: alqm h. excipere, Suet.: nec liberalius nec honorificentius potuisse tractari, Cic.: alqm honorificentissime ...
honōrifico , āre (honorificus), ehren, Ehre erweisen, alqm, Eccl.
in-honōrificus , a, um, unehrenvoll, ehrenrührig, ob factum dictumve inhonorificum, Sen. de const. 10, 2.
honōrificentia , ae, f. (honorificus), I) die Ehrerweisung, das ehrerbietige Betragen gegen jmd., Capit. Anton. phil. 20, 2. Spart. Sev. 4, 1. Vopisc. Aur. 25, 6. Symm. epist. 6, ...
per-honōrificus , a, um, I) sehr ehrenvoll, discessus, Cic.: consalutatio, Cic. – II) sehr ehrerbietig, eius collega in me perhonorificus, erweist mir die größte Achtung, Cic. ad Att. 1, 13, 2.
dēfōrmis , is, Adi. m. Compar. u. Superl ... ... , greulich, schmachvoll, erniedrigend, entehrend, schimpflich, beschimpfend (Ggstz. pulcher, honorificus, honestus), blanditiae, Quint.: convicia, Quint.: ira, def. malum, Ov.: ...