Lars , Lartis, m., Fürst, Herr, als Titel ... ... 4, 17, 1; 4, 58, 7. Aur. Vict. de vir. ill. 25, 1: ders. Aremoricus Lars, Auson. Technop. (XXVII) ...
caeco (coeco), āvi, ātum, āre (caecus), lichtlos machen ... ... , 323 (300): unde (Appius Claudius) caecatus est, Aur. Vict. vir. ill. 34, 3. – als t. t. der Botanik, c ...
1. illex (inlex), licis (v. illicio), lockend ... ... anlockend, verführerisch, esca illex, Lockspeise, Solin. 27, 28: formae ill., Cypr. de zel. et liv. 2: oculi, buhlerische, Apul. ...
1. Arīus , ī, m. (Ἀρειο ... ... um, arianisch, des Arius, factio, Sekte, Hieron. vir. ill. 94: Plur. subst., Arīānī, ōrum, m., die Anhänger des ...
... I) von dort, iube illos ill. abscedere, Plaut.: ubi ill. rediero, Ter.: fugit ill., Cic. – II) übtr., von-, auf jener Seite, ... ... 7, 4: illinc... hinc, Curt. 4, 14 (52), 5: ill. facere, auf jener ...
pascha , ātis, n. (vom hebr. חספ), I) ... ... u.a.: pascha facere od. celebrare cum Iudaeis, Hieron. de vir. ill. 43 u. 45. – II) das Osterlamm, ...
Cabīra , ōrum, n. (Κάβειρα), Stadt in Pontus, eine der Residenzen des Königs Mithridates, Aur. Vict. vir. ill. 76, 6. Eutr. 6, 8.
dēditio , ōnis, f. (dedo), a) aktiv, die ... ... , 4, 1: periculum deditionis eloquentiae gratiā effugere, Aur. Vict. de vir. ill. 64, 2: in deditionem petere alqm, jmds. Ausl. verlangen, ...
il-lōtus (illautus, illūtus), a, um (in u. ... ... 1, 4, 13), v. Pers., Tert. de paenit. 11 in.: ill. faex vini, Plin. 23, 63. – sprichw., illotis manibus ...
illūsio , ōnis, f. (illudo), I) die Verspottung ... ... 6, 54. Vulg. Sirach 27, 31 u.a. Eccl.: subsannatio et ill., Vulg. psalm. 78, 4: Plur., Vulg. Isai. 66, ...
malacia , ae, f., I) Windstille auf dem ... ... ubi per malaciam maris anguis proximum Aesculapii fanum petiit, Aur. Vict. de vir. ill. 22, 3. – im Bilde, in otio inconcusso iacēre non est ...
1. sēiugis u. (selten) sexiugis , e ( ... ... 16. p. 24, 19 Kr.: sexiuges equi, Aur. Vict. de vir. ill. 76, 1. – subst., sēiugēs, ium, m., das ...
Raudius , a, um, raudisch, Raudius campus ... ... Chr. schlug, Flor. 3, 3, 14. Aur. Vict. de vir. ill. 67, 2: Plur. bei Vell. 2, 12, 5.
Ocrēsia , ae, f., die Mutter des Servius Tullius, Orat ... ... 1. lin. 18. Plin. 36, 204. Aur. Vict. de vir. ill. 7, 1. Ov. fast. 6, 627. – Nbf. ...
ovicula , ae, f. (Demin. v. ovis), das Schäfchen, Aur. Vict. de vir. ill. 43, 1. Tert. de pall. 3. Augustin. de doctr. Chr ...
grandino , ātus, āre (grando), I) impers., grandinat, ... ... qu. 4, 4, 1 (neben ningit). Aur. Vict. de vir. ill. 73, 7 (neben tonat). – übtr., sagittis, saxis grandinat ...
2. Sīdōnius , iī, m., vollst. C. Sollius Apollinaris ... ... 430–488), seit etwa 472 Bischof von Klermont (Arverni), Gennad. de vir. ill. 92: antistes Sidonius, Ven. Fort. carm. 2, 15 (12), ...
apologia , ae, f. (ἀπολογία), die Verteidigung, Hieron. adv. Rufin. 2, 1: Plur., Genn. vir. ill. 97 extr.
patrātor , ōris, m. (patro), der Vollzieher, Vollstrecker, necis, Tac. ann. 14, 62: amoris, Avien ... ... tom. 4. p. 18 ed. Migne: mirabilium operum, Hieron. de vir. ill. 13. p. 18, 31 Herding.
dē-spicor , ātus sum, ārī (despicio), verachten, verschmähen, ... ... homines d. (Ggstz. ut deos venerari), Aur. Vict. de vir. ill. 23, 8. Vgl. despicatus, a, um.
Buchempfehlung
Im Jahre 1758 kämpft die Nonne Marguerite Delamarre in einem aufsehenerregenden Prozeß um die Aufhebung ihres Gelübdes. Diderot und sein Freund Friedrich Melchior Grimm sind von dem Vorgang fasziniert und fingieren einen Brief der vermeintlich geflohenen Nonne an ihren gemeinsamen Freund, den Marquis de Croismare, in dem sie ihn um Hilfe bittet. Aus dem makaberen Scherz entsteht 1760 Diderots Roman "La religieuse", den er zu Lebzeiten allerdings nicht veröffentlicht. Erst nach einer 1792 anonym erschienenen Übersetzung ins Deutsche erscheint 1796 der Text im französischen Original, zwölf Jahre nach Diderots Tod. Die zeitgenössische Rezeption war erwartungsgemäß turbulent. Noch in Meyers Konversations-Lexikon von 1906 wird der "Naturalismus" des Romans als "empörend" empfunden. Die Aufführung der weitgehend werkgetreuen Verfilmung von 1966 wurde zunächst verboten.
106 Seiten, 6.80 Euro
Buchempfehlung
Biedermeier - das klingt in heutigen Ohren nach langweiligem Spießertum, nach geschmacklosen rosa Teetässchen in Wohnzimmern, die aussehen wie Puppenstuben und in denen es irgendwie nach »Omma« riecht. Zu Recht. Aber nicht nur. Biedermeier ist auch die Zeit einer zarten Literatur der Flucht ins Idyll, des Rückzuges ins private Glück und der Tugenden. Die Menschen im Europa nach Napoleon hatten die Nase voll von großen neuen Ideen, das aufstrebende Bürgertum forderte und entwickelte eine eigene Kunst und Kultur für sich, die unabhängig von feudaler Großmannssucht bestehen sollte. Dass das gelungen ist, zeigt Michael Holzingers Auswahl von neun Meistererzählungen aus der sogenannten Biedermeierzeit.
434 Seiten, 19.80 Euro