in-curvus , a, um, krumm, gekrümmt ... ... , Plin.: aratrum, Verg.: litus, Mela: pontus ad formam Scythici arcus maxime incurvus, Mela. – b) v. Pers., gekrümmt, gebückt, Ter. u. Cornif. rhet.: incurvus umeris, Plin.
incurvo , āvī, ātum, āre (incurvus), einbiegen, krümmen, biegen, I) eig.: A) im allg.: bacillum, Cic.: remos, Catull.: arcum, Verg.: membra incurvata dolore, Ov.: medial, robur et olea incurvantur, krümmen sich, ...
1. incūsus , a, um (in u. cudo), unbehauen, rauh, Auson. epigr. 92, 4 Scaliger (Schenkel incurvus).
dē-servio , iī, īre, gehörig dienen, I) ... ... = sich abmühen, sich abplagen, dum fodiens, dum irrigans ceteroque incurvus labore deservit, Apul. met. 9, 32. – II) übtr.: ...
incurvēsco (incurvīsco), ere (incurvus), sich krümmen, sich einbiegen, Enn. fr. scen. 153. Non. 122, 16 (incurvisco).
incurvitās , ātis, f. (incurvus), die Krümmung, Einbiegung, marina, Chalcid. Tim. 62.
incurvicervīcus , a, um (incurvus u. cervix), mit eingebogenem Nacken, pecus, Pacuv. tr. 408.
arcus , altlat. arquus, ūs, m. (vgl. angels ... ... arcui, Hyg.: portus curvatus in arcum, Verg.: hic pontus ad formam Scythici arcus incurvus, Mela: speciem efficit arcus Scythici, Sall. fr.: arcum intendere, Cic., ...