in-opīnātus , a, um, I) passiv = unvermutet, überraschend, α) übh., res, Cic.: malum, Caes.: bellum, Iustin.: finis vitae, Suet.: cum hoc illi inopinatum accĭdisset, Cic.: inopinatissimus sensus, Augustin. de trin. 7, 1 ...
inopīnātē , Adv. (inopinatus), unvermutet, Chalcid. Tim. 145. Augustin. conf. 8, 6, 14 u. Cassiod. hist. eccl. trip. 3, 4. – / Sen. ad Helv. 5, 3 jetzt inopinantis.
inopīnātō , Adv. (inopinatus), unvermutet, Liv. 26, 6, 9. Aur. Vict. de Caes. 29, 2.