loquāx , ācis (loquor), redselig, geschwätzig (Ggstz ... ... . Pers.: convivae, Varro fr.: loquax magis quam facundus, Sall. fr.: senectus est naturā loquacior, ... ... Hor.: quae (ars) in excogitandis argumentis muta nimium est, in iudicandis nimium loquax, Cic.
corvus (arch. corvos), ī, m. (κόρ ... ... . u. meton.: A) eig.: niger tamquam corvus, Petron.: c. loquax, Ov.: c. oscen, Hor.: corvi cantus, Krächzen, Gekrächze, Cic ...
fācundus , a, um (fari), geläufig redend, der Rede ... ... et elinguis), a) v. Pers., Sall., Liv. u.a.: loquax magis quam facundus, Sall. fr.: ingenia humana sunt ad suam cuique levandam ...
psittacus , ī, m. (ψίττακος), der Papagei, Plin. nat. hist., Plin. ep. u.a.: loquax, Ov.
taciturnus , a, um (tacitus), I) stillschweigend, schweigsam (Ggstz. loquax), homo, Cic.: ingenium statuā taciturnius, Hor.: obstinatio, hartnäckiges Schweigen, Nep.: tineas pasces taciturnus, ungelesen (weil das Buch schweigt, wenn es nicht gelesen wird), ...
loquāciter , Adv. (loquax), redselig, geschwätzig, schwatzhaft, alci respondere, Cic. Mur. 26: scribetur tibi forma loqu. et situs agri, Hor. ep. 1, 16, 4. – Compar., Augustin. de civ. dei 7, 5. p. 281 ...
loquācitās , ātis, f. (loquax), die Redseligkeit, Schwatzhaftigkeit, Geschwätzigkeit, mea, Cic.: Macri, Cic.: inanis, Quint.: expressior loquacitas certo picarum generi est, Plin.
in-disertus , a, um, unberedt, wortarm (Ggstz. loquax), homo, Cic.: interpres (Übersetzer), Cic.: übtr., prudentia, Cic.
maliloquāx , ācis (male u. loquax), übel redend, Ps. Syr. sent. 187. p. 126 Woelfflin.
loquāculus , a, um (Demin. v. loquax), etwas geschwätzig, Lucr. 4, 1157 (1165).
vāniloquāx , ācis (vanus u. loquax), lügnerisch, Ps. August. serm. app. 290, 2.
multiloquāx , ācis (multum u. loquax) = πολύλαλος (Gloss. II, 412, 41), sehr geschwätzig, Eustath. hexaëm. 1, 11. – / Plaut. aul. 124 jetzt multum loquaces.
falsiloquāx , ācis (falsus u. loquax), trügerisch ( lügnerisch ) redend, lügenhaft, Ven. Fort. vit. S. Martin. 1, 101. Vgl. Gloss. IV, 236, 49 u. ö.
doctiloquāx , ācis (doctus u. loquax), gern gelehrt redend, Dracont. satisf. 61. Ven. Fort. 7, 26, 1.
cornīx , īcis, f. (griech. κορώνη, verwandt mit ... ... Geschwätzigkeit u. Gelehrigkeit in Nachahmung menschlicher Laute, dah. c. garrula, c. loquax, Ov.: c. colore mire admodum nigro, plura context verba exprimens et alia ...
1. tacitus , a, um, PAdi. (v. taceo), ... ... von dem, der nicht redet, schweigend, still (Ggstz. loquax), mulier, Plaut.: concilium, Liv.: me tacito, wenn ich schweige, ...
prae-cēdo , cessī, cessum, ere, vorher-, vorangehen ( ... ... neque solum interest, quales dies sint, sed etiam quales ante praecesserint, Cels.: fama loquax praecessit ad aures tuas, Ov.: magna Isaeum fama praecesserat, Plin. ep.: ...