lūridus , a, um (viell. zu griech. χλωρός, grünlich, gelblich), blaßgelb, fahl, leichenblaß (der tiefste Grad der Blässe, wie bei Gelbsüchtigen usw.), I) eig.: brassica, Colum.: sol, Plin. ep.: pellis, dens, ...
ef-fulgeo , fulsī, ēre (ex u. fulgeo), ... ... eig.: tres simul soles effulserunt, Liv.: mox dies, verus sol etiam effulsit, luridus tamen, Plin. ep.: ex vehementi sole, qualis inter graves imbre nubes effulget ...
lūridātus , a, um (luridus), beschmutzt, delinquentiae maculis, Tert. adv. Marc. 4, 8.
ob-lūridus , a, um, erdfahl, Amm. 14, 6, 17.
horror , ōris, m. (horreo) = φρίξ, φρίκη, das ... ... immortales, qui me horror perfudit, Cic.: horror ingens spectantes perstringit, Liv.: me luridus occupat horror, Ov.: incertis lymphata horroribus urbs, Stat.: horror est mit ...