1. mentio , ōnis, f. (memini), die Erwähnung, Erinnerung, ... ... ], Plaut. aul. 685; cist. 134): de Hernicorum defectione agitata mentio, Liv.: incĭdit mentio de uxoribus, es kam das Gespräch auf die G., Liv. ...
2. mentio , īre, s. mentior /.
aceo , acuī, ēre (vgl. ācer, acerbus), sauer ... ... Cato r.r. 148, 1. – übtr., unangenehm sein, mentio pectori acet, Sidon. ep. 7, 6.
honōrificus , a, um, Compar. honorificentior, Superl. honorificentissimus (honor ... ... contumeliosus, deformis), senatus consultum, Cic. u. Caes.: decretum, Vell.: mentio, Vell.: senectus, Cic.: quod multo apud Graecos honorificentius est, quam apud ...
facio , fēcī, factum, ere (verwandt mit dem Stamme θε ... ... , Quint. – illa ad publicos usus facientia, Pacat. pan.: quorum (oppidorum) mentio tantum ad ordinem facit, Mela: faciunt in hunc usum arundinum quoque folia, ...
... de alqa re, Liv.: incidit de uxoribus mentio, es kam das Gespräch auf die Fr., Liv.: so incidit sermo de Catullo Messalino, Plin. ep.: u. nuper cum incidisset mentio M. Catonis, das G. auf M. K. kam, Sen ...
coepio (arch. coipio), coepī, coeptum, coepere ( die ... ... Sall. Iug. 31, 4), sic odium coepit glandis, Lucr.: quoniam coepit Graecorum mentio, Iuven.: ubi silentium coepit, Sall.: ubi dies coepit, Sall.: cum ver ...
prō-cēdo , cessī, cessum, ere, vorwärts-, fortgehen, - ... ... ī tiones processerint, wie weit man es getrieben hat mit usw., Cic.: mentio eo processit, ut etc., gedieh so weit, Liv. – bes. ...
mentior , tītus sum, tīrī ( von mens, wie partior ... ... mentirier, Plaut. mil. 779. Avien. phaen. 345. – Aktive Nbf. mentio, wov. mentires, Vict. Vit. 2, 86. Infin. mentire ...
subicio , iēcī, iectum, ere (sub u ... ... . ut u. Konj. od. m. folg. Infin., huius viri mentio subicit, ut de septem sapientium moderatione referam, Val. Max. 4, 1. ext. 7: cuius mentio mihi subicit quod adversus D. Brutum in Hispania graviter dictum est ...
dēbilito , āvī, ātum, āre (debilis), geschwächt-, gelähmt-, ... ... Abl. wodurch? sed enim haec facta illius clarissimi ac fortissimi viri mentio et vocem meam fletu debilitavit et mentem dolore impedivit, Cic.: nolite animum meum ...
ubi-cumque (- cunque , altlat. - quomque ), Adv., wo nur immer, wo immer, I) relat.: ubicumque erimus, ... ... ubicumque, Augustin. – / In der Tmesis, istius hominis ubi fit quomque mentio, Plaut. Bacch. 252.