mōnstruōsus (mōnstrōsus), a, um (monstrum), I) widernatürlich, unnatürlich, scheußlich, ... ... . Affen, Cic. – II) übtr., seltsam, wunderbar, abenteuerlich, monstruosus vitā scriptisque, Suet.: quid monstruosius? Augustin.
mōnstruōsē , Adv. (monstruosus), widernatürlich, unnatürlich, Cic. de div. 2, 146. – Nbf. mōnstrōsē, Porph. Hor. carm. 1, 2, 14.
mōnstrōsus , s. mōnstruōsus.
mōnstrōsitās , ātis, f. (monstrosus = monstruosus), die Widernatürlichkeit, Unnatürlichkeit, Iani, Augustin. de civ. dei 7, 26. p. 307, 18 D 2 .