mūgītus , ūs, m. (mugio), I) das Brüllen, ... ... mugitibus sonus, Sen.: mugitum dare, Ov.: mugitum edere, Sen. rhet.: mugitus dare, Ov.: mugitus edere, Ov. u. Val. Max., od. tollere, ...
1. vacca , ae, f. (altind. vaç ), die Kuh (Ggstz. taurus), Varro, Cic. u.a.: vaccarum mugitus auditur, Sen.
re-itero , āre, wiederholen, ferinos mugitus, Apul. met. 8, 8 cod. Φ aber iterans cod. F (u. so Eyssenh.): deminutio reiterata, Greg. Tur. de curs. eccl. § 57.
fūmificus , a, um (fumus u. facio), I) ... ... – II) übtr. (v. Lebl.) = rauchend, dampfend, mugitus, Ov. met. 7, 114: faces, Prud. perist. 3, 118. ...
lūctisonus , a, um (luctus u. sono), traurig klingend, kläglich, mugitus, Ov. met. 1, 732.
2. do , dedī, datum, dare (altind. dádā-ti ... ... sonitum, Lucr. u. Ov.: fragorem, Ov.: balatus, Hyg.; mugitum, mugitus, Ov.: plausum, Cic. u. Hor.: clamorem, Verg.: cantus, ...
cieo , cīvī, citum, ciēre (verwandt mit κίω, ich ... ... anstimmen, erheben, ertönen lassen, von sich geben, fletus, Verg.: gemitus, mugitus, murmur, tinnitus, Verg.: voces truces, Apul.: nocturnus aeris sonus, qualis ...
fictio , ōnis, f. (fingo), das Bilden, Formen ... ... – fictio nominis, entw. die Bildung eines Wortes nach einem Naturlaute (zB. mugitus), od. nach einem Namen usw. (zB. sullaturire, proscripturire), griech ...
obnīxus , a, um, PAdi (v. obnitor), standhaft ... ... ibid. 11, 337: obnixum silentium tolerans, Apul. met. 4, 10: obnixus mugitus, ibid. 4, 21: obnixā fronte, mit eherner Stirn, Augustin. ...