opitulor , ātus sum, ārī (ops u. *tulo = fero), Hilfe leisten, helfen, beistehen, a) v. Pers.: amico, Plaut.: sontibus, Cic.: decretis (durch B.) inopiae plebis, abhelfen, Sall.: vino aegris, Apul ...
sīn (sī u. enklitisches ne), Coni., wenn aber ... ... . si, nisi u. dgl., si relinquo, eius vitae timeo: sin opitulor etc., Ter. – u. so oft si... sin, Cic.: si ...
opitulo , āre = opitulor, Liv. Andr. tr. 20.
opitulātor , ōris, m. (opitulor), der Helfer, Hieron. in Isai. 7, 17. § 10. Augustin, de civ. dei 9, 7: sodalis op., Apul. flor. 16. p. 20, 19 Kr.: m. Dat. ...
opitulātio , ōnis, f. (opitulor), die Hilfeleistung, Ulp. dig. 4, 4, 1 pr. Augustin, de civ. dei 11, 1. Oros. 5, 18, 26: Plur., Vulg. 1. Cor. 12, 28: gratiosae opitulationes, ...
opitulātus , ūs, m. (opitulor), die Hilfeleistung, Fulg. myth. 3, 8.