optumē , Adv., s. bene.
ehem , Interj., ein Ausruf der freudigen Überraschung (s. Brix ... ... 36), ha! ei! od. sieh da! ehem optume, Plaut.: ehem opportune! Ter.: ehem, scio iam quid vis dicere, Plaut ...
1. animātus , a, um, PAdi. (v. animo), I) mit Atemversehen, a) übh., optume animati erant, Varr. sat. Men. 63. – b) beseelt ...
bene , Adv. (vom alten benus st. bonus), ... ... (bes. häufig zu Anfang der Briefe) u.a.: so auch optime (optume est), das ist sehr schön, ist mir sehr lieb, Komik.: bene ...
vēndo , didī, ditum, ere (zsgz. aus venum do), ... ... , Cic.: pluris, minoris, teurer, wohlfeiler, Cic.: quam plurimo, quam optume, so teuer wie möglich, Cic.: vendo meum (frumentum) non pluris ...
familiāris , e (familia), I) zu den Sklaven-, zum ... ... α) das Hauswesen, der Hausstand, curate igitur familiarem rem, ut potestis, optume, Plaut. Stich. 145: aequo igitur animo patiatur (miles) se ab domo ...