pinguis , e (zu griech. πιμελή, Fett), ... ... pingui flumine, Verg.: turiferis Panchaia pinguis arenis, reich an, Verg. – II) übtr.: 1) dicht, dick, umor aliquando pinguis, aliquando aquatior, Th. Prisc. 1, ...
1. macer , cra, crum (μακρός, ahd. magar), mager (Ggstz. pinguis), taurus, Verg.: bos, Varro: ostreae, Gell.: macerrimae corporis partes, Sen ...
arvīna , ae, f. (wahrsch. zu griech. ὀρύα, ... ... 272 R.), Vulg. exod. 29, 22 u. Iob. 15, 27: pinguis, Verg. Aen. 7, 627. Ambros. in psalm. 98. serm. ...
gracilis , e, schlank, schmal, im üblen Sinne hager, mager, dürr (Ggstz. pinguis, obesus), I) eig.: virgo, Ter.: corpus, Cels.: arbor, Plin.: comae, Ov.: via, Mart.: glans gracilior, Plin. ...
pinguēdo , inis, f. (pinguis), I) die Fettigkeit, a) das Fettsein, Plin. 12, 68. Pallad. 2, 29, 3. Pelagon. veterin. 24 (302 Ihm): corporis, Paul. ex Fest. 27, 12, Ggstz ...
pinguēsco , ere (pinguis), fett werden, I) eig.: pinguescit armentum, Colum., frumentum, Plin., campus sanguine, Verg.: Aegyptus non alio genere aquarum solita pinguescere (befruchtet zu werden), quam quas ipsa devexerat, Plin. pan. – II) ...
pinguiter , Adv. (pinguis) fett, mit Fettigkeit, I) eig., Colum. u. Plin. – II) bildl.: pinguius succurrere, stärker, reichlicher, ICt.: pinguius accipitur, nicht zu genau, ICt.
impinguis , e (in u. pinguis), fett, Heges. 3, 26, 2.
pinguitūdo , inis, f. (pinguis), I) die Fettigkeit, Varro u.a. – II) übtr.: a) die Dichtheit, dicke Beschaffenheit, mellis, Th. Prisc. 3, 8. – b) die Grellheit ...
1. fimbriātus , a, um (1. fimbria), mit Fasern ... ... Plin.: frons, krause, Titin. com. fr.: u. so frons pinguis fimbriata, Auct. itin. Alex.: pallium, Schol. Pers.: vestes, Schol. ...
pinguitiēs , ēī, f. (pinguis), I) die Fettigkeit, Arnob. 7, 20 (Akk. Plur. -as). Apul. met. 10, 15. – II) übtr., die Dichtheit, dicke Beschaffenheit, lactis, Th. Prisc. ...
ūlīginōsus , a, um (uligo), voll Feuchtigkeit, naß, sumpfig, ager, Varro LL.: locus, Varro: terra, Plin.: viscera, wassersüchtige, Arnob.: uliginosus, pinguis, Gloss. IV, 402, 30.
macilentus , a, um (maceo), mager (Ggstz. pinguis), os, malae, Plaut.: pecus (Ggstz. pingue), Vulg.: equus, Pelagon.: solum, Pallad. – Compar., macilentiores vultus, Vulg. Daniel 1, 10.
suppinguis , e (sub u. pinguis), etwas fett, cutis, Cels. 6, 4: linimentum, Th. Prisc. 1, 27: phlegma, Th. Prisc. 2. chron. 21.
per-pinguis , e, sehr fett, arenae (Sandstrecken) circa perpingues, Itin. Alex. 18 (45).
pinguifico , āre (pinguis u. facio), fett machen, Augustin. serm. 361, 11.
pinguefacio , fēcī, factum, ere, Passiv pinguefīo , factus sum, fierī (pinguis und facio), I) fett machen, Plin. 16, 246. Tert. adv. psych. 6. – II) übtr., in der Aussprache ...
prae-pinguis , e, sehr feist, sehr fett (Ggstz. exilis), solum, Verg.: terra, Colum.: ubertas, Plin.: v. leb. Wesen, mares, Plin. 8, 129: quod praepinguis fuerit visus, Suet. Galb. 3, 1. – ...
pinguiārius , iī, m. (pinguis), ein Fettliebhaber (Ggstz, carnarius), scherzh. b. Mart. 11, 100, 6.
pinguiculus , a, um (Demin. v. pinguis) hübsch fett, plantae, Fronto ep. ad M. Caes. 4, 12. p. 75, 8 N.
Buchempfehlung
Robert ist krank und hält seinen gesunden Bruder für wahnsinnig. Die tragische Geschichte um Geisteskrankheit und Tod entstand 1917 unter dem Titel »Wahn« und trägt autobiografische Züge, die das schwierige Verhältnis Schnitzlers zu seinem Bruder Julius reflektieren. »Einer von uns beiden mußte ins Dunkel.«
74 Seiten, 3.80 Euro