praetextātus , a, um (praetexta, s. prae-texono. II, 1), ... ... , Cic. u.a.: Ggstz. malo, quid mihi animi sit, ostendere praetextatus et gausapatus quam nudis scapulis aut semitectis, Sen. de vit. beat. 25 ...
Atēius , ī, m., röm. Eigenname, I) C. ... ... . ann. 1, 76. Gell. 4, 10, 7. – III) Ateius Praetextatus, mit dem Beinamen Philologus, berühmter Grammatiker in Rom, gelehrter Freund des ...
Bostra , ae, f. (ἡ Βόστρα), Hauptstadt der röm. ... ... ;), aus od. von Bostra, subst. der Bostrener, praetextatus, Cic. ad Q. fr. 2, 12, 3: Plur. Bostrēnī ...
admodum , Adv. (ad u. modus), bis zu dem ... ... iuvenis adm., Tac.: adm. senex, Eutr.: ebenso parvulus adm., Iustin.: praetextatus (= puer) adm. filius, Flor.: non adm. grandis natu, Cic. ...
crepidātus , a, um (crepida), mit Sandalen bekleidet, Cic. u. Suet. – fabula, die griechischrömische Tragödie, Donat. Ter. adelph. prol. ... ... de magistr. 1, 40 ἡ τραγῳδία τέμνεται εἰς κρηπιδάταν καὶ πραιτεξτάταν; vgl. praetextatus.