probrum , ī, n. (prober), I) ... ... Cic.: sine probri suspicione, Suet.: si probrum et adulterium admisissent, Gell.: si cum alieno viro probri aliquid ... ... .: probro habere, Sall.: alci alqd probro dare, Gell.: probrum inferre alci, Cic.: alci ut probrum obicere, quod etc., Cic.: quod ...
dē-decus , oris, n., die Unzierde = ... ... eig., oft verb. ignominia atque dedecus, dedecus atque infamia, flagitium atque dedecus, probrum atque dedecus, Cic.: dedecori esse od. fieri, zur Schande gereichen, ...
ex-probro , āvī, ātum, āre (ex u. probrum), vorhalten, vorwerfen, zum Vorwurfe machen, Vorwürfe machen, a) übh.: α) alqd: id, Plaut.: ea ipsa, Liv.: corporis vitia, Suet.: nudum corpus, Tac.: ...
opprobro , āre (ob u. probrum), vorwerfen, alci rus, Plaut.: alci crimina formae, Gell.: alci humilitatem generis, Porphyr. – / Parag. Infin. opprobrarier, Plaut. most. 301. – Depon. Nbf., opprobror tibi, ὀνειδίζω σοι ...
probrōsus , a, um (probrum), I) beschimpfend, schimpflich, schändlich, schmachvoll, crimen, Cic.: ruinae, Hor.: carmen, Schmähgedicht, Tac.: querelae, Hieron.: locus (v. einem Bordell), Sen. rhet.: quo nihil equidem probrosius duco, Plin. ...
opprobrium (obprobrium), iī, n. (ob u. probrum), I) der Vorwurf, Schimpf, die Beschimpfung, alci esse opprobrio, jmdm. zum Schimpfe gereichen, Cic. fr. (de rep. 4, 3), Nep. u ...
1. as-sum (ad-sum), affuī (adfuī), adesse, ... ... adesse Romanis ultimum diem, Liv.: nunc adest occasio bene facta cumulare, Plaut.: nunc probrum atque partitudo prope adest, ut fiat palam, Plaut.: aderit tempus od. ...
ob-sto , stitī, stātūrus, āre, an od. ... ... minus percenseamus, quo etc., Plin. pan. 91, 3: non facinus, non probrum aut flagitium obstat, quo minus magistratus capiant, Ps. Sall. de rep. ...
lingua , ae, f. (altlat. dingua, s. ... ... habeat, linguam, Plaut.: Aetolorum linguas retundere, Liv.: lingua gravius castigatur, quam ullum probrum, Curt.: linguam vis meam praecludere (du willst mir den Mund stopfen), ...
prober , bra, brum, altlat. = probrosus, schimpflich, schändlich, a) v. Lebl.: compellationes probrae, Gell. 1, ... ... patronus an cluens probrior siet, Plaut., most. 407 R. – / neutr. probrum subst., s. bēs.
2. ap-pello (ad-pello), pulī, pulsum, ere, ... ... . in eine Lage bringen, zu etw. bringen, ad probrum, damnum, flagitium, Plaut.: ad mortem, Plaut. – II) insbes., ...
obiecto , āvī, ātum, āre (Intens. v. obicio), ... ... = vorrücken, alci possessiones ex bonis proscriptorum, Sall. fr.: alci probrum, Cic.: alci vecordiam, Sall.: natum (den Sohn = den Tod des ...
ex-sequor , (exequor), secūtus sum, sequī, I) nachfolgen ... ... ergehen lassen, hinnehmen, erdulden, hanc aerumnam, Plaut.: lucri causā probrum, Plaut.: sororis causā egestatem, Plaut.: fatum alcis, Cic. ep.: cladem ...
convīcium , iī, n. (= convocium, aus con u. ... ... conviciis et sibilis, Cic.: insectari alqm conviciis, Lact.: Caligulam convicium et probrum iudicare, den Beinamen K. für ein Schimpfwort u. eine Schmach erklären, ...
cēnsōrius , a, um (censor), I) zum Zensor gehörig, ... ... das der Ahndung des Zensors verfällt, Cic. u. Suet. (wofür probrum cens. b. Plin.): opus c. facere, dergl. begehen, ...