prō-creo , āvī, ātum, āre, I) eig., hervorbringen, zeugen, triplicem virili sexu partum, Pacuv. fr.: filios sibi per Calypsonem, ibid.: liberos ex tribus uxoribus, Nep.: de matre familias duos filios, Cic.: ex ea duos filios, Nep ...
prōcreātio , ōnis, f. (procreo), I) die Hervorbringung, Zeugung, liberorum, Cic. u. Hieron.: hominum, Cic. – II) meton.: a) das Erzeugnis, ut procreationes suas non perdat terra, Augustin. serm. ...
prōcreātor , ōris, m. (procreo), der Erzeuger, Urheber, mundi, Cic. Tim. 26 M. – dah. procreatores = die Eltern, Cic. de fin. 4, 17.
prōcreābilis , e (procreo), zur Zeugung gehörig, Zeugungs-, sacramentum, v. der Ehe, Cassiod. var. 2, 10, 1.
im-prōcreābilis , e (in u. procreo), nicht zu erschaffen, Apul. de dogm. Plat. 1, 5.