prōditor , ōris, m. (prodo), der Verräter, ... ... patriae, Cic. u. (Ggstz. servator) Tac.: ille vetus proditor consulis, Cic.: pr. disciplinae, Liv. – übtr., risus latentis puellae proditor, Hor. carm. 1, 9, 21.
vexātor , ōris, m. (vexo), der Plager, Mißhandler, direptor et vexator urbis, Cic.: proditor et vexator rei publicae (Ggstz. conservator et custos), Cic.: vex. furoris, Störer, Cic.: veteres aetatulae suae vexatores, Cic.: ita ...
trāditor , ōris, m. (trado), der etwas übergibt, dah. ... ... Verräter, Tac. hist. 4, 24 (codd., jetzt die Ausgaben proditor). Sedul. carm. 5, 61: so auch der seine Bibel in die ...
corruptor , ōris, m. (corrumpo), der Verderber, ... ... . canon. – II) übtr., in moralischer Beziehung, a) übh.: proditor corruptorque (und Schänder od. Mörder) amicitiae, Tac.: c. sanctitatis, ...
prōditrīx , trīcis, f. (Femin. zu proditor), die Verräterin, patris, Lact. 1, 10, 9: numinum, Serv. Verg. ecl. 8, 30: v. Abstr., fama pr., Prud. perist. 1, 11.
prōditōrius , a, um (proditor), verräterisch, gladius, Augustin. serm. 161, 3 Mai.
de-inde , abgek. de-in , Adv. (de ... ... ad hunc morem constituit, qui usque adhuc est retentus, Cic.: iste, qui initio proditor fuit, deinde perfuga, Cic.: plebs montem sacrum prius, deinde Aventinum occupavit, ...
morbus , ī, m. (zu morior; als Grundform ... ... te morbum vocem, Sen. exc. contr. 3. praef. § 10: morbo proditor, ein Verräter aus Passion, Vell. 2, 83, 1. – ...
amātor , ōris, m. (amo), der Liebhaber, ... ... – b) eines Knaben, puerorum amatores, Firm.: amator et scortum, Curt.: proditor amatoris, Curt.: obsequium amatori venditare, Liv.: laudi in Graecia ducitur adulescentulis quam ...
vocito , āvī, ātum, āre (Intens. v. voco), ... ... olim Albulam dicunt vocitatam, Varro fr.: Lipara antea Milogonis vel Meligunis vocitata, Plin.: proditor Servius Romanus vocitatus (est), Liv.: ao eo (verbo Graeco νέος) itaque ...
2. adiūtor , ōris, m. (adiuvo), der Unterstützer ... ... Cic. – hic adiutor meus et monitor, Ter.: Plancus nunc adiutor Bruti, nunc proditor, Vell. – adiutor iracundiae, Ter.: victoriae populi Romani, Cic.: sententiae, ...
initium , iī, n. (ineo, īre), der Eingang ... ... anfänglich, anfangs, zB. quemadmodum initio senatus censuit, Cic.: iste, qui initio proditor, deinde perfuga fuit, Cic.: u. so korresp. initio... mox, ...