prō-loquor , locūtus sum, loquī, heraussagen, aussprechen, sich auslassen, äußern (Ggstz. tacere), I) im allg.: cogitata, Ter.: id apud vos, Plaut.: mendacium parenti, Plaut.: quod pro-loqui piget, Liv. – m. folg. ...
prōloquium , iī, n. (proloquor), I) = ἀξίωμα, der Ausspruch, Satz, klass. pronuntiatum, Ael. Stilo u. Varro b. Gell. 16, 8 in. u. b. Ps. Apul. de dogm. Plat. 3. ...
prōlocūtio , ōnis, f. (proloquor), die Aussage, Äußerung, Claud. Mam. de stat. anim. 2, 3, 5: Plur., ibid. 1, 3, 6 u. 3, 5, 1.
prōlocūtor , ōris, m. (proloquor), der für jmd. (vor Gericht) redet, der Redner, Sachwalter, Ps. Quint. decl. Tribun. Mar. 3.