prooemium , iī, n. (προοίμιον), I) der Eingang, die Vorrede, die ... ... prohoemium noch von Vahlen Cic. de legg. 2, 16 beibehalten (Müller prooemium).
ag-glūtino (ad-glūtino), āvī, ātum, āre, »durch ... ... , ankitten, ankleben, anheften u. dgl., I) eig.: novum prooemium, Cic.: m. Dat., regulis anulos, Vitr.: alqd fronti, Cels.: ...
prooemior , ārī (prooemium) = προοιμιάζομαι, eine Einleitung-, eine Vorrede machen, in der Rede, Plin. ep. 2, 3, 3. Dioscor. in Augustin. epist. 117 in. Sidon. epist. 4, 3, 2. Iul. Victor rhet ...
nam , Coni. (Acc. sing. fem. zum Pronominalstamm * ... ... H. Talent gleich bei seinem Erscheinen Beifall, Cic. Brut. 228. – at prooemium aliquando ac narrationem dicet malus homo et argumenta, sic ut nihil sit in ...
alībī , Adv. (alius u. ibi), 1) anderswo ... ... 21, 6 u.a. Cels. 7, 16: im Ggstz. zum prooemium, Quint. 4, 1, 53; 6, 4, 4: u. in ...
af-fingo (ad-fingo), finxī, fictum, ere, hinzubilden, ... ... aut exsculpta aut afficta (angefügt), Varr.: bildl., ut non tamquam citharoedi prooemium affictum aliquod (nur äußerlich angefügtes), non cohaerens cum omni corpore membrum esse ...
ex-crēsco , crēvī, crētum, ere, I) heraus-, hervorwachsen, caro in eo (ulcere) excrescit, Cels.: caro excreverat in latere eius, Suet.: ... ... litium series ubique maiorem in modum excreverat, Suet.: ne in caput excrevisse videatur (prooemium), Quint.
praefātio , ōnis, f. (praefor), die Bevorwortung, ... ... die Vorrede, das Vorwort (niemals = προοίμιον, prooemium, d.i. lat. principium od. exordium, d.i. ...