proprietās , ātis, f. (proprius), I) die Eigentümlichkeit (ἰδίωμα), rerum, Cic.: caeli terraeque, Liv.: verborum, die eigentümliche Bedeutung, Quint.: ebenso genere et proprietate, die Spezies, Cic. part. ...
prō-sēmino , āvī, ātum, āre, hinsäen, aussäen, ... ... vel in tegulis proseminare ostreas, Cic. fr. F. V, 78 Mueller: ita proprietas liquoris, cum iniit in corpus, proseminat intinctam sui cuiusque generis qualitatem, Vitr. ...
domesticātio , ōnis, f. = proprietas, Gloss. II, 577, 31.
proprietārius , iī, m. (proprietas), der Eigentumsherr, ICt. – / Auch Paul. sent. 5, 7. § 3 liest jetzt Huschke ex re proprietarii acquirit.
as-sūmo (ad-sūmo), sūmpsī, sūmptum, ere, an ... ... 23: tanta verborum etiam quae assumpta sunt (der bloß zum Schmuck dienenden) proprietas, Quint. 10, 1, 121: n. pl. subst., assumpta et ...