1. prō-sum , prōfuī, prōdesse, nützlich sein, nützen (Ggstz. obesse, nocere), I) im allg.: prodesse aequum est, Ter.: illa, quae prosunt aut quae nocent, aut bona sunt aut mala, Cic.: id mirum quantum profuit ad concordiam ...
2. prōsum , Adv., s. prōrsum /.
ob-sum , fuī, esse, entgegen-, hinderlich sein, schaden (Ggstz. prosum), α) m. Dat.: Ty. Nunc falsa prosunt. He. At tibi oberunt, Plaut.: non modo igitur nihil prodest, sed obest etiam Clodii mors Miloni, Cic ...
prōrsum (altlat. prōsum), Adv. (pro u. ... ... ganz und gar, durchaus, pr. parcere nemini, Plaut. fr.: prosum perit, Plaut.: nec prosum quicquam nostrae rationis egere, Lucr.: pr. nihil intellego, ... ... irritatus, Gell. – / Über die Form prosum s. Lachm. Lucr. 3, 44. ...
prōfore , s. 2. prōsum.
prōsagit , s. v. a. prosum agit, Not. Tir. 58, 98.
noceo , cuī, citum, ēre (verwandt mit neco), I) ... ... ne sit vis magna nocendi, Ov. met. 5, 457: nocendo prosum, Ov. met. 2, 519: providebatur, ut potius in nocendo aliquid praetermitteretur ...
prōde , abgek. prod = pro (Charis. 236, 29), ... ... .); u. prod in der Zusammensetzung prodes, prodest usw. (v. prosum). – Kompar. prodius s. bes.