aspernātor , ōris, m. (aspernor), der Verächter, Verschmäher, Tert. adv. Marc. 4, 15. Ambros. in Luc. 4, 46.
castīgātor , ōris, m. (castigo), der Züchtiger, Tadler, Sittenrichter (Ggstz. laudator), Hor., Liv. u.a.
alūcinātor (halūcinātor), ōris, m., gedankenloser Schwätzer, Faseler, Träumer, Paul. ex Fest. 75, 17.
cōnstrātor , ōris, m. (consterno), der Beruhiger, aequoris, Auson. Techn. (XXVII) 7, 12. p. 135 Schenkl.
bombitātor , ōris, m. (bombito), der Sumser, v.d. Bienen, Mart. Cap. 9, 999 (Eyssenh. liest bombitante).
attēstātor (adtēstātor), ōris, m. (attestor), der Bezeuger, Beglaubiger, veritatis, Augustin. serm. 288, 2.
com-prānsor , ōris, m., der Schmausbruder, Mitschmauser, Cic. Phil. 2, 101.
2. comparātor , ōris, f. (2. comparo), der Vergleicher, litterarum, Iulian. epit. nov. 44. § 177.
cōnflictor , ōris, m. (confligo), der Peiniger, Claud. Mam. de anim. p. 189, 2; vgl. conflictatrix.
circitātor , ōris, m. = circitor, Gloss. III, 149, 30. Vgl. A. Funk in Wölfflins Archiv 8, 373.
assīgnātor (adsīgnātor), ōris, m. (assigno), der Anweiser, Ulp. dig. 38, 4, 3. § 1.
arbitrātor , ōris, m. (arbitror) = arbiter (no. II, 2), w. s., Gloss. II, 368, 12. – Dav.
compōtātor , ōris, m. (com u. poto), der Zechbruder, Ambros. de Iob 3, 5, 17.
attribūtor (adtribūtor), ōris, m. (attribuo), der Zuteiler, Hier. in Didym. de spir. sanct. 4.
carminātor , ōris, m. (2. carmino), der Krempler, lanarius, Corp. inscr. Lat. 11, 1031.
computātor , ōris, m. (computo), der Berechner, diligentissimi computatores, Sen. ep. 87, 5.
congressor , ōris, m. (congredior), der Zusammentreffer = Kämpfer, Ambros. epist. 27, 16.
aurifossor , ōris, m. (aurum u. fodere), der Goldgräber, Cassiod. hist. 11, 15.
cōnfūtātor , ōris, m. (confuto), der Widerleger, Hieron. vir. ill. 33.
addēnsātor , ōris, m. (addenso), Gloss. II, 564, 34 ›acutus in ambulando‹.