cōnsīgnātor , ōris, m. (consigno), der Besiegeler, Beglaubiger einer Urkunde, Porphyr. Hor. sat. 2, 3, 69.
congregātor , ōris, m. (congrego), der Vereiniger, Augustin. serm. 223, 2. Ambros. in psalm. 39. § 22. Arnob. 6, 13.
articulātor , ōris, m. (articulo) = μελοκόπος der Zergliederer, Gloss. II, 23, 39.
apprōmissor , ōris, m. (appromitto), der Bürge, ICt., zB. Pomp. dig. 45, 1, 5, 2.
abbreviātor , ōris, m. (abbrevio), einer der abkürzt = der aus einem Schriftsteller einen Auszug macht, alcis, Spät.
coniectātor , ōris, m. (coniecto), der Zeichendeuter, Auct. itin. Alex. 19 (49). Iul. Val. 1, 46. p. 57, 8 K.
cōnfortātor , ōris, m. (conforto), einer, der sehr stärkt, neben consolator, Augustin. serm. 264, 2.
anticipātor , ōris, m. (anticipo), der Vorausnehmer, -kenner, mundi, Auson. ephem. 3, 9. p. 7 Peiper.
antelongior , ōris, (ante u. longus) überlang, numerus, Boëth. arithm. 2, 27.
collaudātor , ōris, m. (collaudo), der Belober, Lober und Preiser, Lobredner, Augustin. conf. 4, 14, 23.
absconditor , ōris, m. (abscondo), der Verhehler, Verberger, Tert. adv. Marc. 4, 25. Firm. math. 5, 15.
compellātor , ōris, m. (2. compello), einer, der jmd. schilt, Porph. Hor. sat. 2, 1, 22.
auctiōnātor , ōris, m. (auctionor), der Auktionator, Hilar. Arel. vit. S. Honorat. 11.
cōnfōrmātor , ōris, m. (conformo), der ordnende Bildner, Ps. Apul. Ascl. 8.
afflīctātor (adflīctātor), ōris, m. (afflicto), der Peiniger, Tert. adv. Marc. 5, 16.
assimulātor (adsimulātor), ōris, m. (assimulo), der Heuchler, Donat. Ter. Andr. 175.
cōnsectātor , ōris, m. (consector), der eifrige Anhänger, spät. Eccl.
complānātor , ōris, m. (complano), der Ebner, Apul. poët. apol. 6.
cōnsummātor , ōris, m. (consummo), der Vollender (Ggstz. initiator), Eccl.
cohabitātor , ōris, m. (cohabito), der Zusammenwohner mit jmd., Eccl.