saturo , āvī, ātum, āre (satur), sättigen, I) eig. u. übtr.: 1) eig., animantia mammas appetunt earumque ubertate satiantur, Cic.: se sanguine civium, Cic.: instructioribus epulis satiari, Lact.: glebula (= agellus) saturabat patrem, ...
ex-saturo , āvī, ātum, āre, ersättigen, vollauf sättigen, I) eig.: belua exsaturanda visceribus meis, Ov. met. 5, 19. – quae edi, quaeque exsaturata (gestillte) libido hausit, Poëta b. Cic. Tusc. 5, ...
ob-saturo , āre, sättigen, propediem istius obsaturabere, du wirst ihn ehestens satt kriegen, Ter. heaut. 869.
saturātus , a, um, PAdi. (v. saturo), gesättigt, übtr., von der Farbe = stark, color saturatior, Plin. 21, 46.
saturātio , ōnis, f. (saturo), die Sättigung, Augustin. tract. in Ioann. 24.
saturātor , ōris, m. (saturo), der Sättiger, Augustin. epist. 140, 62.
saturāmen , inis, n. (saturo), die Sättigung, Paul. Nol. carm. 27, 194.
saturanter , Adv. (saturans v. saturo), hinlänglich, vollständig, Fulg. Verg. cont. p. 91, 21 H.: Compar. saturantius, Fulg. myth. 3, 6. p. 68, 21 H.
īnsaturātus , a, um (in u. saturo), ungesättigt, noverca insaturata odiis, Avien. Arat. 183.
īn-saturābilis , e (in u. saturo), unersättlich, abdomen, Cic. Sest. 110: venter impiorum, Vulg. prov. 13, 25: tria (drei Dinge) sunt insaturabilia, ibid. 30, 25. – / Oros. 3, 18, 10 ...