singultus , ūs, m., das Ausstoßen einzelner Töne; dah. ... ... singultu videre potuisti, Cic.: Plur., frigiduli singultus, Catull.: pleno singultibus ore, Ov.: mitte singultus, Hor.: singultibus oscula rumpunt, Lucan.: praepedita singultibus anima, Hieron ... ... . u. Sen.: ille, quo redditur anima singultus, Ps. Quint. decl. – II) der ähnliche ...
singulto (āvi), ātum, āre (singultus), I) intr. schluchzen, singultantium modo, Quint.: verba singultantia, schluchzende, Calp., abgebrochene, Stat. – von Sterbenden, röcheln, Verg. u.a. – von dem Wasser, wenn ...
singultio , īre (singultus), I) schluchzen, vor Weinen, Apul. met. 3, 10: u. den Schlucken haben, als Übel, Cels. 5, 26, 19. Plin. 23, 48. – II) übtr. A ...
singultim , Adv. (singultus), stockend, abgerissen, pauca loqui, Hor. sat. 1, 6, 56.
cieo , cīvī, citum, ciēre (verwandt mit κίω, ich ... ... truces, Apul.: nocturnus aeris sonus, qualis Cerealibus sacris cieri solet, Vell. – singultus ore, Catull.: tinnitus aere, Catull. – b) Worte, Namen, ...