suscipio , cēpi, ceptum, ere (sus u. capio), auf od. über sich nehmen, I) als Träger, A) eig., tragen, stützen, aufrecht erhalten, fulturae, quibus theatrum suscipitur, Plin. ep.: lapideae ...
suscepto , āvī, āre (Intens. v. suscipio), übernehmen, über sich nehmen, Apul. met. 2, 30 u. 11, 29 H. (die Hdschrn. u.a. Ausgg. suscitare).
succipio , s. suscipio /.
susceptor , ōris, m. (suscipio), I) der Unternehmer, Iustin. 8, 3, 8: causarum, Cod. Theod. 2, 16, 6. – II) der Aufnehmer der Spieler, Diebe usw. in sein Haus, der ...
susceptio , ōnis, f. (suscipio), I) die Übernahme, causae, Cic.: laborum dolorumque, Cic.: rerum istarum, Gell. – II) die Aufnahme, peregrinorum, Hieron. epist. 52, 3. – prägn., die Aufnahme ...
susceptīvus , a, um (suscipio) = susceptibilis, Boëth. ad Arist. περὶ ερμηνείας 2, 234.
īnsusceptus , a, um (in u. suscipio), nicht über sich genommen, Auct. consol. ad Liv. 197.
susceptibilis , e (suscipio), fähig, Boëth. ad Aristot, περὶ ερμηνείας 2, 94.
mors , mortis, f. (zu Wurzel mor, wov. ... ... , s. ob-eo: mortem subire, suscipere, s. sub-eo, suscipio: occumbere mortem, s. occumbo: mortem oppetere, s. oppeto: ...
sursum , Adv. (sub u. versum), I) aufwärts ... ... . 8, 2 u. 10, 8: daraus vermutlich sus in suscipio etc.: dah. susque deque = sursum deorsum, eig. auf ...