syllaba , ae, f. (συλλαβ ... ... syll. longior aut brevior, Cic.: syllaba extrema, ultima, Quint.: finalis, Endsilbe, Macr.: auceps syllabarum ... ... , sed versus (Zeilen) etiam syllabasque numerabo, Plin. ep.: mus syllaba est, Sen. – II) meton., ...
1. bu , Silbe aus der Kindersprache, Paul. ex Fest. 109 ›unde infantibus an velint bibere dicentes, bu syllaba contenti sumus‹.
... .: in alqa re (zB. in syllaba), Cic.: m. bl. Abl., ingenuo amore, Hor.: verbo, ... ... in etw. versehen, si unam (Fl. in una syllaba) peccavisses syllabam, Plaut. Bacch. 433 G. (vgl. cum ...
synaphīa , ae, Akk. ān, f. (συν ... ... t. der Metrik = die Kontinuität des Rhythmus, die die syllaba anceps nicht zuläßt, Ter. Maur. 2071 u.ö. Mar. ...
correptē , Adv. m. Compar. (correptus v. corripio ... ... verbum (Ggstz. producte pronuntiare), Gell. 9, 6, 3: correptius exit syllaba (Ggstz. producitur), Ov. ex Pont. 4, 12, 13.
longulus , a, um (Demin. v. longus), ziemlich lang (weit), iter, Cic. ad Att. 16, 13. litt. a. § 2: syllaba, Terent. Maur. 2189.
com-pondero , ātus, āre, abwägen, pari lance componderans, Ps. Apul. Ascl. 22: unā longā syllabā contra duas breves componderata, Ps. Verg. de oct. part. or. ep. 6, 1 (Class. auct. 5, 85 sq.).
syllabāriī , ōrum, m. (syllaba), Leseschüler, die nur syllabieren können, Abcschützen (Ggstz. nominarii), Rufin. Origen. in num. hom. 27, 12.
explētīvus , a, um (expleo), ergänzend, coniunctio, Charis ... ... 224, 30. Prisc. 17, 4. Serv. Verg. Aen. 1, 39: syllaba, Prisc. part. XII vers. Aen. 91.
bisyllabus , a, um (bis u. syllaba), zweisilbig, Varr. LL. 9, 91. – Andere Schreibart bissyllabus, Macr. de diff. 6. § 8. u. 8. § 11.
syllabātim , Adv. (syllaba), silbenweise, Cic. Acad. 2, 119; ad Att. 13, 25, 3. Augustin. genes. ad litt. 1, 10, 20.
diphthongus , a, um (δίφθογγ ... ... 962;), doppellautend, mit einem Diphthong geschrieben od. gesprochen, syllaba, Mart. Cap. 3. § 275. – subst., diphthongus , ...
paenultimus , a, um (paene u. ultimus), der ... ... u.a. Gramm. – subst., paenultima, ae, f. (sc. syllaba), die vorletzte Silbe, Gell. 4, 7, 2. Augustin ...
ūnisyllabus , a, um (unus u. syllaba), einsilbig, praepositiones, Prisc. 14, 23.
sēmi-syllaba , ae, f., eine halbe Silbe, Consent. de barb. 18.
catalēcticus , a, um (καταληκτικός), katalektisch, versus, ein Vers, dem am Ausgange eine od. mehrere Silben fehlen, Gramm.: syllaba, Ter. Maur.
octōsyllabos , on (octo u. syllaba), achtsilbig, Caes. Bass. de metr. Hor. 1, 3. p. 306, 4 K. – Aber Mar. Victorin. 4, 1, 74. p. 151, 14 K. jetzt octo syllabarum ...
quadrisyllabus , a, um (quattuor u. syllaba), viersilbig, Augustin. de music. 3, 11. Mall. Theod. de metr. 597, 6 K.
ante-paenultimus , a, um, der drittletzte, locus ... ... Diom. 431, 13. – subst., antepaenultima, ae, f. (sc. syllaba), die drittletzte Silbe, Prisc. 3, 31 u.a. ...
cado , cecidī, cāsūrus, ere (altind. çad-, Perf. ... ... des Falles) exornatio appellatur, cum etc., Cornif. rhet. 4, 28: ultima syllaba in gravem cadit, Quint. – cadere numerose, aptissime, Cic.: numerus opportune ...
Buchempfehlung
Beate Heinold lebt seit dem Tode ihres Mannes allein mit ihrem Sohn Hugo in einer Villa am See und versucht, ihn vor möglichen erotischen Abenteuern abzuschirmen. Indes gibt sie selbst dem Werben des jungen Fritz, einem Schulfreund von Hugo, nach und verliert sich zwischen erotischen Wunschvorstellungen, Schuld- und Schamgefühlen.
64 Seiten, 5.80 Euro