1. truculentus , a, um (trux), finster in ... ... , truculentus atque saevus senex, Plaut.: iam non sum truculentus, ich bin nicht mehr so grob, Plaut.: quamvis aliquando fingeret benignum, cum esset naturā truculentus, Spart.: at est ...
2. Truculentus , ī, m. (der Hitzkopf), Titel einer Komödie des Plautus, Varro LL. 7, 70. Cic. de sen. 50.
atribux (ater u. bucca) = truculentus, griesgrämig, Auson. ep. 22, 19 Schenkl. u. Peiper; vgl. Gloss. IV, 22, 37 attribux senex atrix (= atris buccis). – / Heräus (Wölfflins Archiv 11, 134) ...
truculēns , entis (vulg. Nbf. v. truculentus), finster, grimmig, Cassiod. var. 1, 4, 14 u.ö.: tr. ruftici (rohe), Cassiod. var. 2, 13, 1.
truculenter , Adv. (truculentus), finster, grimmig, furchtbar, unfreundlich, griesgrämig, nolite truculenter insequi inania verba populorum, Cassiod. var. 1, 30, 4: inque sacerdotem truculenter acerba redundans, Ven. Fort. vit. S. Mart. 4, 541: quod truculentius ...
truculentia , ae, f. (truculentus), I) Finsterkeit eines Menschen gegen andere, die Unfreundlichkeit, Grobheit, Griesgrämigkeit, hominis, Apul. met. 9, 36. – II) übtr., die Unfreundlichkeit, Rauheit des Klimas, caeli, ...