Online-Bibliothek

cōn-sisto , stitī, ere, sich beistellen, d.i. ... ... re autem ne consistes quidem ullo iudice, Cic.: Pisonem consulem nulla in re consistere umquam sum passus, Cic. – v. Prozesse selbst, quia magistratus aliquis reperiebatur ...

1. contingo , tigī, tāctum, ere (con u. tango ... ... . – als v. Schicksalen, jmd. betreffen, nec umquam contacti simili sorte rogetis opem, Ov. trist. 3, 4, 78. ...

... possit, facere, Cic.: so nihil umquam paenitendum admisi, Amm. – γ) m. Acc. pers. ... ... – θ) m. bl. folg. quod (daß), neque mihi umquam veniet in mentem paenitere, quod a me ipse non desciverim, Cic. ...

con-vinco , vīcī, victum, ere, gleichs. ersiegen, d. ... ... criminibus, quantis tu convinceris, Cic.: convictus multis avaritiae criminibus, Cic.: nec ullo umquam crimine convictus, Val. Max.: conscientiā convictus, Cic.: convictus veris (durch ...

1. prōmptus , a, um, PAdi. (v. promo), ... ... , Tac.: legendi studio promptus, Aur. Vict.: Agrippina promptior Neroni, Tac.: nullam umquam gentem magis exorabilem promptioremque veniae dandae fuisse, Liv. 25, 16, 12 ...

ob-tēstor , ātus sum, ārī, I) zum Zeugen ( ... ... oro obtestorque vos, indices, ne etc., Cic.: quaeso immo et obtestor, ne umquam pro me vota res publica invita suscipiat, Plin. pan.: per deos atque ...

1. intentus , a, um, I) Partic. v. ... ... Tac.: agendo Galliarum censui intentus, Tac.: celerandae victoriae intentior, Tac.: non ante umquam Volscos nec ducibus legendis nec exercitui scribendo intentiores fuisse, Liv.: inter id instruendae ...

dēfēnsio , ōnis, f. (defendo), die Verteidigung, ... ... contra crimen in legitimis iudiciis non habere, Cic.: non est illa defensio contra vim umquam optanda, Cic. – b) als Rede, als Schrift, die ...

adversor (arch. advorsor), ātus sum, ārī (adversus), I ... ... 4, 8, 6: idem ego arbitror, nec tibi advorsari certumst de re istac umquam, Plaut. aul. 142. – e) m. Ang. des Grundes durch ...

īn-fitior , ātus sum, ārī (in u. fateor), ... ... Lucr.: m. vorherg. Negation, neque ego in hoc me hominem esse infitiabor umquam, Cic.: ne possis infitiari (te) dixisse, quae dixeris, Curt ...

abs-traho , trāxī, trāctum, ere, wegziehen, weg-, fortschleppen ... ... abstrahere non poterat, Liv. – v. lebl. Subjj., ut a nullius umquam me commodo otium meum abstraxerit, Cic.: a rebus gerendis senectus abstrahit, läßt ...

vetustās , ātis, f. (vetustus), das Alter, ... ... , Liv. – B) die späte Nachwelt, de me nulla umquam obmutescet vetustas, Cic.: si fidem tanto operi est latura vetustas, Verg.

simultās , ātis, f. (= similitas, wie facultas st. ... ... cum alqo, Caes.: simultas exoritur cum alqo, Suet.: simultatem deponere, Cic.: nemo umquam te placavit inimicus, qui ullas resedisse in te simultatis reliquias senserit, Cic. ...

terminus , ī, m. (zu tero; vgl. τέρμα ... ... .: fallitur, qui terminos gloriae nostrae metitur spatio, quod transituri sumus, Curt.: si umquam adversus immodicas cupiditates terminus staret, Curt. – 2) = das ...

speculor , ātus sum, ārī (specio), I) intr. spähen ... ... Caes. u. Cic., speculandi gratiā, Hirt. b.G.: quod neque precibus umquam nec insidiando nec speculando assequi potui, Cic. – / speculor passiv, wov ...

as-sevēro (ad-sevēro), āvī, ātum, āre (ad u ... ... Cic.: neque hoc meum (iudicium), de quo tanto opere in hoc libro asseveravi, umquam affirmabo esse verius quam tuum, Cic. – v. lebl. Subjj., tatsächlich ...

per-verto (vorto), vertī (vortī), versum (vorsum), ere, ... ... . in Caecil. 44), numquam (ille me) ullo artificio pervertet, Cic.: nemo umquam me tenuissimā suspicione perstrinxit, quem non perverterim ac perfregerim, Cic.: perv. Germanici ...

ante-fero , tulī, lātum, ferre, I) vorantragen, ... ... .: quae quibus anteferam? Verg. – ohne Ang. wem? nullius umquam consilium non modo antelatum, sed ne comparatum quidem est, Nep. Timol. 3 ...

ērudītio , ōnis, f. (erudio), I) die Aufklärung ... ... .: etymologia continet in se multam eruditionem, Quint.: illud de epistularum tuarum eruditione nulli umquam imitabile futurum, Auson. epist. 21. praef. p. 182, 1 Schenkl. ...

ūnanimus , a, um (unus u. animus), von gleicher ... ... ! Sever. b. Capit. Albin. 7, 6: nulla fuit res parva umquam aequanimis; adde etiam unanimis, Auson. edyll. 3, 10. p. 35, ...