1. catīllus , ī, m. (Demin. von catinus), ... ... gedreht, Lucil. fr., Hor., Col. u.a.: ligneo catillo cenare, Val. Max. – II) meton., der obere Teil des obern Mühlsteins (der ...
... . gräßlich, schrecklich, exitium, Val. Flacc. – furiāle, adv., Stat. Theb. 6, 429. Claud ... ... in Wut und Raserei versetzend, vestis, Cic. poët.: aurum, Val. Flacc. – II) v. furia no. II. = ...
Bīsaltae , ārum, m. (Βισάλτα ... ... u. 30, 3 (das. Drak.). Verg. georg. 3, 461. Val. Flacc. 6, 48: Sing. (kollekt.), Bisalta, ae, m., ...
equārius , a, um (equus), zu Pferden gehörig, Pferde-, Roß-, medicus, Roßarzt, Val. Max. 9, 15, 2 zw. (epit. Parid. Variante medicus ocularius). – subst., a) equārius, iī, m., α) ...
con-vecto , ātus, āre (Intens. von conveho), wieder ... ... calle angusto, Verg. Aen. 4, 405: maiorem praedam totius Indiae, Iul. Val. 3, 23 (37). p. 131, 16 K: praedas, Verg. ...
1. dē-versor , ātus sum, ārī, irgendwo (als Gast ... ... od. Athenis apud alqm, Cic.: in ea domo, Cic.: in taberna, Val. Max.: dixit domi suae deversatum esse Antiochum regem Syracusis, Cic. – ...
bēluīnus , a, um (belua), tierisch, eines Tieres, ... ... enimvero quae insecuta corporis erant, omnia beluina, prorsusque qualem Scyllam homines fabulantur, Iul. Val. 3, 54 (30). p. 162, 1 sqq.: bel. carnes, ...
ēiūrātio u. (mit verkürzter Stammsilbe) ēierātio , ōnis, ... ... ex Fest. 77, 17), consulum eiur., die feierliche Amtsentsagung der Konsuln, Val. Max. 2, 7, 7: übtr., eiur. bonae spei, Sen ...
allāpsus (ad-lāpsus), ūs, m. (allabor), das unbemerkte Herzukommen, Herzuschlüpfen, -fließen, serpentium, Hor. epod. 1, 19. Val. Max. 1, 6, 8 (Plur.): fontis, Apul. met. ...
catellus , ī, m. (Demin. v. catulus), das ... ... u.a.: decesserat catellus, quem puella in deliciis habuerat, ihr Lieblingshündchen, Val. Max. – als Liebkosungswort, Busselchen, Plaut. asin. 693 ...
ēiulātus , ūs, m. (eiulo), das laute Geheul, ... ... fr.: senis unius eculeo impositi non supplex vox nec miserabilis eiulatus (Winseln), Val. Max.: eiulatus ne mulieri quidem concessus est, Cic.: Plur., illi ...
astrifer , fera, ferum (astrum u. fero), gestirnt, umbrae (noctis), Val. Flacc. 6, 752: thalamus, Mart. Cap. 8. § 888: axes, Stat. Theb. 8, 83: os (des unter die Sterne versetzten Cyllarus), ...
crūdēsco , duī, ere (crudus), 1) eig. unverdaut ... ... Verg.: morbus crudescere incipiens, Claud.: crudescit pugna, Verg.: cr. pugnae opus, Val. Flacc.: cr. seditio, Tac.: cr. poena, Auson. – erstarken ...
assēnsor (adsēnsor), ōris, m. (assentior), der Beipflichter ... ... assensorem, Cic. ep. 6, 21, 1: vindictae rigidum assensorem patrem habuit, Val. Max. 6, 3, 6: tu semper irae facilis assensor meae, Sen ...
1. conditus , Abl. ū, m. (condo), I) ... ... Stiftung, Gründung, Apul. apol. 24. Censor. 4, 12. Iul. Val. 1, 23 (30) u. 3, 57 (33). Auct. ...
atriplex , plicis, (verdorben aus ἀτράφαξυς, Spinat), n., ... ... ein Küchengewächs, Col. u.a. (masc. b. Plin. Val. 4, 7): Plur., Cass. Fel. 1. p. 7, ...
agēratos , on (ἀγήρατος), nie alternd, aeon, Tert. adv. Val. 8. – subst., agēraton , ī, n. (ἀγήρατον), ein würziges Kraut, viell. ...
gemmifer , fera, ferum (gemma u. fero), I) Edelsteine (od. Perlen ) mit sich führend, Ganges, Plin.: ... ... (Juwelen, Perlen) geschmückt, aures, Sen. poët.: mensae, Claud.: corona, Val. Flacc.
epulātio , ōnis, f. (epulor), das Speisen, Schmausen ... ... . 6. p. 52 K. (aus Col. 12, 3, 2). Val. Max. 2, 5, 4. Petron. 141, 10. Suet. Cal ...
bēluīlis , e (belua), tierisch, nach Art der Tiere, quod est subter atque beluile, Iul. Val. 3, 55 (30). p. 163, 2 K.: formae prorsus beluile saevientes, ibid. Vgl. Gloss. ›beluile, θηριῶδες‹.
Buchempfehlung
Der junge Königssohn Philotas gerät während seines ersten militärischen Einsatzes in Gefangenschaft und befürchtet, dass er als Geisel seinen Vater erpressbar machen wird und der Krieg damit verloren wäre. Als er erfährt, dass umgekehrt auch Polytimet, der Sohn des feindlichen Königs Aridäus, gefangen genommen wurde, nimmt Philotas sich das Leben, um einen Austausch zu verhindern und seinem Vater den Kriegsgewinn zu ermöglichen. Lessing veröffentlichte das Trauerspiel um den unreifen Helden 1759 anonym.
32 Seiten, 3.80 Euro
Buchempfehlung
Biedermeier - das klingt in heutigen Ohren nach langweiligem Spießertum, nach geschmacklosen rosa Teetässchen in Wohnzimmern, die aussehen wie Puppenstuben und in denen es irgendwie nach »Omma« riecht. Zu Recht. Aber nicht nur. Biedermeier ist auch die Zeit einer zarten Literatur der Flucht ins Idyll, des Rückzuges ins private Glück und der Tugenden. Die Menschen im Europa nach Napoleon hatten die Nase voll von großen neuen Ideen, das aufstrebende Bürgertum forderte und entwickelte eine eigene Kunst und Kultur für sich, die unabhängig von feudaler Großmannssucht bestehen sollte. Michael Holzinger hat für den zweiten Band sieben weitere Meistererzählungen ausgewählt.
432 Seiten, 19.80 Euro