veterānus , a, um (vetus), alt, von vielen Jahren, bos, ... ... Caes.: so auch exercitus, Liv.: dux, Liv. – übtr., veteranus consilio, Ambros. in psalm. 118. serm. 2. no. 19.
tīro , ōnis, m. (auch tyro geschr., zB. ... ... seinen ersten Kriegsdienst tut, der Rekrut (Ggstz. vetus miles, veteranus), 1) eig., Cic. u.a.: adi., exercitus tiro, ...
vetrānus = veteranus. – Dat. Plur. vetranibus, Corp. inscr. Lat. 5, 8755.
1. praetōriānus , a, um (v. praetorium), I) ... ... ein Soldat der kaiserlichen Leibwache, ein Prätorianer, Tac.: cohors, exercitus, Suet.: veteranus, ICt. – Plur. subst., praetōriānī, ōrum, m., die ...
con-veterānus , ī, m., der Mitveteran, Corp. inscr. Lat. 6, 3864 u. ö. u. spät. ICt.
iuvencus , a, um (st. iuvenicus, v. iuvenis ... ... junger Stier, Varro u.a.: novellus iuvencus (Ggstz. veteranus bos), Colum.: iuvencus aequoreus, Meerkalb, Sil. – meton. = ...
2. exercitus , ūs, m. (exerceo), I) die ... ... das Fußvolk, Nep.: terrestris, navalis, Liv.: ex. tiro, Liv.: ex. veteranus, Auct. b. Alex.: voluntarius (der Freiwilligen), Liv.: Gallorum mercennarius ...