būbulārius , a, um (bubulus), zum Rinde (Ochsen) gehörig, Rinder-, Ochsen-, vicus bub(u)larius, Corp. inscr. Lat. 6, 3297*. – subst., būbulārius, ī, m., der Rinderhirt, Testam. porcell. p. 232, ...
pulverārius , a, um (pulvis), zum Staube gehörig, Staub-, vicus, Corp. inscr. Lat. 6, 975.
... a, um (sandalium), zu den Sandalen gehörig, Sandalen-, vicus, die Sandalengasse, Schustergasse, Corp. inscr. Lat. 6, 761: Apollo, eine Statue des Apollo, nach dem vicus sandaliarius, wo sie aufgestellt war, benannt, Suet. Aug. 57, ...
Urbius clīvus , eine Örtlichkeit in Rom zwischen dem Esquilin und Vicus Cyprius, von dessen oberem Teile man rechts nach dem Urbius clivus einbiegen mußte, Liv. 1, 48, 6. Solin. 1, 25. – Nbf. Orbius clivus (Ὄρβι ...
nota , ae, f. (noto), Kennzeichen, Zeichen, Merkmal, ... ... doch hat ihn nicht der geringste Tadel berührt, Ov.: dictus Sceleratus ab illa vicus et aeternā res ea pressa notā, mit ewiger Schmach würde gezeichnet die Tat ...
1. Tūscī , ōrum, m., die Tusker, ... ... Mart.: cadi, tuskische Weine, Mart.: semen, Dinkel, Spelt, Ov.: vicus, eine Straße in Rom, Varro LL., Liv. u.a.; Wohnort ...
dī-vido , vīsī, vīsum, ere (aus dis u. ... ... in partes tres, Caes.: d. spatium urbis in regiones vicosque, Suet.: hic (vicus) in duas partes flumine dividebatur, Caes. - u. prägn., wie unser ...
canaba (kanaba, cannaba, canava, canapa), ae, f., ein ... ... 941, 19: decurio kanabarum legionis XIII geminae, ibid. 3, 1100, 4: vicus canabarum, ibid. 13, 5967. Vgl. übh. Th. Mommsen im Hermes ...
con-tineo , tinuī, tentum, ēre (con u. teneo), ... ... saltu Pyrenaeo Alpibusque et monte Cebennā, fluminibus Rheno et Rhodano continetur, Suet.: qui vicus positus in valle altissimis montibus undique continetur, Caes.: ita angustis montibus (eng ...
dēsertus , a, um, PAdi. m. Compar. u. ... ... castellum desertum ab ea parte, Sall.: locus desertior, Cic.: Gabiis desertior atque Fidenis vicus, Hor.: regio desertissima, Cic. – übtr., v. Ggstdn. in einsamen ...
re-spondeo , spondī, spōnsum, ēre, I) dagegen versprechen, ... ... si respondet, Cels. – i) wozu gehören, cui rei publicae vicus ille respondet, Ulp. dig. 50, 1, 30. – / Vulg. ...
1. Vertumnus (Vortumnus), ī, m. ( gleichs. Vertomenos, ... ... dann auch Vorsteher des Verkehrs bei Kauf u. Verkauf, dessen am Ende des vicus Tuscus stehende Bildsäule auf das Forum schaute, Varro LL. 5, 46 ...
speciōsus , a, um (species), I) durch gutes äußerliches Ansehen ... ... . Lebl., aedificium, Val. Max.: speciosa structura, schönes Mauerwerk, Vitr.: vicus speciosissimus, Val. Max. – dah. a) sich gut hören ...
īn-faustus , a, um, I) aktiv = ungünstig ... ... unglücklich, v. Pers., infaustus bellis, Tac. ann. 12, 10: vicus duabus cladibus notus infaustusque, Tac. hist. 2, 23.
1. argentārius , a, um (argentum), I) adi.: A) ... ... , Ter.: inopia, Plaut.: auxilium, Plaut.: tabernae, die Wechslerbuden, Liv.: vicus, die Wechslerstraße, Augustin. enarr. in psalm. 38, 12. – ...