2. Vītula , ae, f. (vitulor), die Göttin des Sieges u. des Jubels über den Sieg, Varro LL. 7, 107. Hyllus u. Piso b. Macr. sat. 3, 2, 13: dies. ...
1. vitula , ae, f. (v. vitulus), ein junges weibliches Rind, ... ... in Ezech. 16. Vulg. iudic. 14, 18 u.a.: vitulus et vitula, Varro r.r. 2, 5, 6.
con-terno , ātus, āre (con u. terni), I) ... ... . vet. 200, 3. – II) intr. drei Jahre haben, vitula conternans, dreijähriges K., Vulg. Isai. 15, 4.
2. Vītellia , s. 2. Vītula.
facio , fēcī, factum, ere (verwandt mit dem Stamme θε ... ... fac. Iovi bidenti verre, Pompon. com. fr.: agnā Iovi, Varro LL.: vitulā pro frugibus, Verg. 5) euphem., vollenden = ...
mānsuēsco , suēvī, suētum, ere (= manui suesco), I) tr. ... ... 6, 2, 7: sic ubi... mansuevere ferae, Lucan. 4, 237: indomita vitula sero mansuescit, Ambros. in psalm. 118. serm. 16. no. 5. ...