275. Agnes von Bürgel. Et het emol vörr langer Tied hie bie uns in Wulfagen ene Edelfrugge gelewet, de heet Angenese von Bürgelen un war ne fromme Frugge. Wann de Tüg trügete, sau schmet set nur in de Luft, dann blewet hanken ohne Seil ...
... . Ewig lęwen. Tau de Tied, as dat Wünschen noch helpen dä, do wier do en Fru, ... ... faten harr, dar füng se an tausaam tau krupen un dat neem mitte Tied so tau, dat se ne mier gaan un staan, ęten un drinken ...
... rechte weer, de œwer de Elv sik wegmaakt harr. Na de Tied keem maal en Juud up den Hoff, den se de Geschichte vertellen ... ... Mien Mutter ęhr Swester, sagte die alte Frau, de deen in de Tied up Oppendörp un hett den Knecht recht good kennt, un ...
388. Sęwenrand. An dat will Water (der Ostsee) hörr ( ... ... de Sęwenrand tau Water, swömm weg un wier em bald uten Ogen. Vun de Tied an köum de Nachmahr ne weller. Aus der Gegend von Oldenburg ...
495. De Kielkropp. Nich wied van de Stadt Lauenborg liggt en ... ... .« Do worde de Buer hochvergnögt un freue sik un behandel sien Fru van de Tied an bęter. Awer dat worup he sik so freut harr, sull em eerst ...
620. Dree to Bett. Da weer mal innen Dörp en ole ... ... hen to de annern, de ole Fru awer güng to Bett; un vun de Tied an weer dar keen Minsch int hele Dörp, de nich sä, dat de ...
... hier allene? Ik heff de Tied gewęten, Da heff ik di Ungesaden, ... ... Wat steist du hier allene? Ik heff de Tied gewęten, Da heff ik di Ungesaden, ...
600. Fru Rumpentrumpen. En ole Fru mit ęr smucke Dochter de ... ... frie vunt Sidespinnen un se lęw mit ęren König ganz glücklich; as awer de Tied um weer un da en lütten Prinz ankeem, do worren se eerst recht ...
565. Der Pferdeschinken. Da weer mal en arme Buerknecht, un ... ... Knecht hen wo dat afschinnert Pęrd lęgen harr, da weer allens weg. Siet de Tied weren se riek noog, de Fru leeg den ganzen Dag to Bett ...
245. De Knech un de Buur. Dar wier mal'n Knech ... ... di en Spind daun«, un he geef em en Spind Arfen, un van de Tied an eet de Knech, wat dar köum, un dö, wat he schull, ...
343. Die Hexen in Wilster. In Wilster gab es ehedem ... ... als Kind erzählt und die Geschichte immer angefangen: »Dat weer all lang vœr mien Tied.« Es war in Wilster ein junger Mann, ein Sonntagskind, der ...
291. Dat lütje Tümmeldink. Et weer hier inne Marsch mal en ... ... Tümmeldink hoch op un reep: »Gottlof! nu bin ik frie!« un siet de Tied hett et sik ni wedder seen laten. Mündlich aus Marne in ...
242. Der Würfelthurm zu Hofgeismar. Süß was de Stad Geismer vell ... ... Lüe vörr der Müre nix meir to etene. Nu was et awer to sülftiger Tied in der Stad auk juste ni better. De Börgere drinne moßden Hunger lien, ...
236. Der betrügerische Wirt. Dree Handwarksbursen köumen enmal innen groot Holt ... ... künn wi dat?« fröugen de Handwarksbursen. De Düwel sä: »Ji schüllt nu en Tied lang wider niks seggen, as de een wir drei, de anner ...
438. Die Trauben sind sauer. Wie man wohl bei Gelegenheit sagt ... ... herr ingen Ti, ä skal a Wakkerballe, soj ä Trold (Ik hef keen Tied, sä de Düwel, ik schall na Wakkerballe to Hochtied).« Das ist daher ...
564. Künnig Abel sine Hunde. As mine Grootmoder ęhr Grootmoder noch ... ... da sünd noch wecke van dit Slag Hunde. Künnig Abel hett awers siet de Tied man nęgen Hunde. Durch Kandidat Arndt.
... börmde et ut dat Water. Van der Tied an harr dat Water sine Kräfte verloren und weer nich bęter, as ... ... Mit den Vaagt öwer neemt en bös Ende. He harr van de Tied an kenen gesunden, vergnögten Dag meer un störfe bald dorup. Dat weer ...
497. De Ünnererschen in Eißendörp. Bi Eißendörp int Kaspel Noortdörp ... ... Achterst vœr to staan keem. So keem de Jung to Dörp on van de Tied hebbt de Ünnererschen niks wedder utlehnt. Dat duer ok nich lang, do keem ...
... good, hier mutt ik eerst man en Tied lank bliwen. Nu weren up den Bœn dree Finster. Morgens as ... ... dood un Hans weer nu Künnig. Da sä he: »Nu ward dat Tied, dat ik werrer to minen Vatter kaam.« He leet nu sine Fru ...
624. Warum de Swien ümmer inne Grund wrœten. En ole Hex ... ... un wull em der herut hebben, kunn em awers nich krigen. Un vun disse Tied an wrœten de Swien noch all inne Grund un wüllen de Kook herut söken ...
Buchempfehlung
Die frivole Erzählung schildert die skandalösen Bekenntnisse der Damen am Hofe des gelangweilten Sultans Mangogul, der sie mit seinem Zauberring zur unfreiwilligen Preisgabe ihrer Liebesabenteuer nötigt.
180 Seiten, 9.80 Euro
Buchempfehlung
Zwischen 1765 und 1785 geht ein Ruck durch die deutsche Literatur. Sehr junge Autoren lehnen sich auf gegen den belehrenden Charakter der - die damalige Geisteskultur beherrschenden - Aufklärung. Mit Fantasie und Gemütskraft stürmen und drängen sie gegen die Moralvorstellungen des Feudalsystems, setzen Gefühl vor Verstand und fordern die Selbstständigkeit des Originalgenies. Für den zweiten Band hat Michael Holzinger sechs weitere bewegende Erzählungen des Sturm und Drang ausgewählt.
424 Seiten, 19.80 Euro