... Plaut.: cum paucis militibus circumsistens, Caes. – v. Lebl., circumsistentia tecta, die umstehenden ... ... umstellen, umringen, rings bedrängen, plures paucos circumsistebant, Caes.: armati circumsistunt ipsumque domumque, Verg.: naves, Caes.: lectum, ... ... – absol., haec cum maxime loqueretur, sex lictores circumsistunt, Cic.: circumstiterant viatores, Tac. hist. 3, 31. – ...
circum-sedeo , sēdī, ēre, rings um jmd. ... ... etw. herumsitzen, I) im allg.: alqm, Sen.: nares circumsedentium, Sidon. – II) insbes., feindl. umlagern, umzingeln, blockieren, ...
circum-sūtus , a, um (suo), rings umnäht, linamenta molli pelliculā cincta circumsutaque, Cels. 8, 5: navigia corio circumsuta, mit Leder überzogene, Plin. 4, 104 u. 34, 156.
circum-silio , īre (circum u. salio), I) im Kreise hüpfen, v. Sperling, Catull. 3, 9. – II) insbes., umhüpfen, poet. = im Chor umgeben, umringen, übtr. v. ...
circum-sīgno , āvī, āre, ringsum bezeichnen, spatium Ebusitanā humo, Mela 2, 7, 22 (2. § 126): gemmam duobus digitis quadratis, Col. 5, 11, 9 u. de arb. 26, 8. Pallad. 7, 5, 3.
circum-secus , Adv., ringsumher, in der Umgegend umher, c. astantes, Apul. met. 2, 14: venari, ibid. 5, 17: navis picturis c. variegata, ibid. 11, 16.
circumsonus , a, um (circumsono), I) aktiv = umlärmend, turba canum, Ov. met. 4, 723. – II) passiv = umtönt, Thisbe avibus, Stat. Theb. 7, 261.
circum-stīpo , (āvī), ātum, āre, rings umgeben, umgebend begleiten, ducibus circumstipata curia, Claud. VI. cons. Hon. 595.
circum-surgo , ere, sich ringsum erheben, Cels. 7, 15. – Bei Tac. ann. 1, 64 jetzt getrennt geschrieben.
circum-solvo , ere = περιλύω, ich mache ringsum los, Dosith. (VII) 434, 15 K.
circum-struo , structum, ere, ringsum bebauen, umbauen, fores alveorum, Plin. 11, 16: circumstructo lacu, Suet. Dom. 4, 2.
circum-situs , a, um, ringsum gelegen, -liegend, populi, gentes, Amm.: terrae, Amm.
circum-spūmo , āre, umschäumen, v. den Wogen, Eccl.
circum-spīro , āre, rings wehen, Prisc. de ventis p. 38 R.
circumsēpio , s. circum-saepio.
... -schauen, 1) eig.: circumspicio: nemo (est), Ter.: circumspicio; nusquam (es), Ter.: circumspicit ille atque, ubi sit, quaerit ... ... Plaut.: atque suus coniunx, ubi sit, circumspicit, Ov.: circumspicedum, ne quis nostro hic auceps sermoni siet, Plaut ...
... t. t. der spät. Medizin, circumscribi = minui, aufhören, Cael. Aur. – b) eine Person ... ... gleichs. mit Worten umziehend umschreiben, circuitio est oratio rem simplicem circumscribens elocutione, Cornif. rhet. 4, 43. – D) jmd. ...
... Fragesatz, alius alium, ut proelium incipiant, circumspectant, Liv.: simul alia circumspecto, satisne explorata sint, Ter. – ... ... umsehen, 1) eig.: nescio quid circumspectat, Ter.: te circumspectabam, Plaut.: quousque me circumspectabitis? Liv.: circumspectare omnibus fori partibus ...
... 29, 8: hostiles multae nationes circumstrepunt, Dict. 5, 14: fenestrae canticis circumstrepitae, Apul. apol. 75: legatus clamore seditiosorum circumstrepitur, wird umtobt, Tac. hist. 2, 44. – übtr., umschwirren, quocumque te abdideris mala humana circumstrepent, Sen. ep. 82, 4: undique belli formidine ...
... stagnum circumsaeptum aedificiis, Suet. Ner. 31, 1: solium circumsaeptum lapide Thasio, mit einem Geländer von thas. Marmor umgeben, Suet. ... ... 49, 2: alqm armis suis, Vulg. 2. Mach. 10, 30: circumsaeptus lectis valentissimorum hominum viribus, *Cic. Phil. 12, ...
Buchempfehlung
Bereits 1792 beginnt Jean Paul die Arbeit an dem von ihm selbst als seinen »Kardinalroman« gesehenen »Titan« bis dieser schließlich 1800-1803 in vier Bänden erscheint und in strenger Anordnung den Werdegang des jungen Helden Albano de Cesara erzählt. Dabei prangert Jean Paul die Zuchtlosigkeit seiner Zeit an, wendet sich gegen Idealismus, Ästhetizismus und Pietismus gleichermaßen und fordert mit seinen Helden die Ausbildung »vielkräftiger«, statt »einkräftiger« Individuen.
546 Seiten, 18.80 Euro
Buchempfehlung
Biedermeier - das klingt in heutigen Ohren nach langweiligem Spießertum, nach geschmacklosen rosa Teetässchen in Wohnzimmern, die aussehen wie Puppenstuben und in denen es irgendwie nach »Omma« riecht. Zu Recht. Aber nicht nur. Biedermeier ist auch die Zeit einer zarten Literatur der Flucht ins Idyll, des Rückzuges ins private Glück und der Tugenden. Die Menschen im Europa nach Napoleon hatten die Nase voll von großen neuen Ideen, das aufstrebende Bürgertum forderte und entwickelte eine eigene Kunst und Kultur für sich, die unabhängig von feudaler Großmannssucht bestehen sollte. Dass das gelungen ist, zeigt Michael Holzingers Auswahl von neun Meistererzählungen aus der sogenannten Biedermeierzeit.
434 Seiten, 19.80 Euro