Angreifer , oppugnator (als Bestürmer eines Ortes etc., auch bildl.). – qui bellum intulit od. suscepit (der mit Krieg Überziehende). – infestus exercitus (das feindliche Heer).
1. Wehr , die, I) Verteidigung; z.B. ... ... od. gegen jmd., alci (sich verteidigend Widerstand leisten); propulsare (den Angreifer abwehren; verb. resistere ac propulsare); vim vi propulsare (Gewalt mit ...
aggressor (adgressor), ōris, m. (aggredior), der Angreifer, bes. als »Räuber«, Paul. sent. 5, 3, 4 u.a. ICt.: nullus fur, nullus aggressor, Augustin. gen. ad litt. 8, 10, 19. Iuvenc ...
temptātor , ōris, m. (tempto), a) der Versucher ... ... Matth. 4, 3. Iuvenc. 1, 384. – b) der Angreifer, autumnus, temptator valetudinum, Tert. de anim. 48 in. ...
oppūgnātor , ōris, m. (oppugno), der Berenner, Bestürmer, Angreifer, als milit. t. t. u. bildl. im polit. Leben, hostis et oppugnator patriae Antonius, Cic.: Caulonis oppugnatores, Liv.: ignem tectis oppugnatores iniecerunt, Tac. ...
oppūgnātrīx , trīcis, f. (Femin. zu oppugnator), die Angreiferin, Bekämpferin, daemonum, Augustin. serm. 30 (?).
īn-flīgo , flīxī, flīctum, ere, I) etwas an etwas ... ... Catulo in Philippum, in eum ipsum aliquid, qui lacessivit, infligitur, auf den Angreifer selbst geschleudert wird, Cic. de or. 2, 255. – II) ...