θὠψ , ϑωπός, ὁ (mit ϑαυμάζω, ϑωμάζω zusammenhangend, der Anstauner, wie Hesych . erkl. ὁ μετὰ ϑαυμασμοῦ ἐγκωμιαστής ), der Schmeichler , der seines eignen Vortheils wegen den Anderen lobt, ihm dient, Her . 3, 80; auch adj., ...
admīrātor , ōris, m. (admiror), der Bewunderer, Anstauner, omnis doctrinae et auctor et admirator fuit, Vell. 1, 13, 3: Simonidis, Phaedr.: auri, Sen.; nimius antiquitatis, Quint.: antiquorum admiratores, Tac.