Dolch , pugio (als ehrliche u. offene Stoßwaffe des Soldaten ... ... Schwert) – sica (als unehrliches und geheimes Mordwerkzeug der Banditen [sicarii]). – ein kleiner D., pugiunculus: den D. zücken, sicam ...
lectīca , ae, f. (lectus), I) die Sänfte ... ... Tragbett (während die spätere sella gestatoria = Tragsessel), von Sklaven (lecticarii) getragen und in den ältesten Zeiten nur auf Reisen u. ...
fīcārius , a, um (ficus), zu den Feigen gehörig, Feigen-, crates, Cato: culices, Plin.: vasa, Paul. ex Fest.: Fauni ficarii, eine Art Waldgottheiten, denen man das Alpdrücken (incubo) im Schlafe ...
Vikariat , munus vicarii. – vikarieren , s. vertreten (jmd.).
precārius , a, um (precor), zum Bitten gehörig, I) im allg., bittend, Bitt-, precariis verbis (Ggstz. directis verbis) uti, ICt.: precariis verbis = bittweise, ICt. – II) insbes., ...
cōdicārius (später auch caudicārius), a, um (codex), aus Holzblöcken bestehend, naves codic., Blockschiffe, Varr. fr ... ... Cod. Theod.: navicularii codic., Blockschiffer, Inscr.: dies. subst. bl. caudicāriī, Cod. Theod. u. Inscr.
concubitor , ōris, m. (concumbo), der Beischläfer, ... ... . tribun. Marian. 5. Vulg. 1. Cor. 6, 10 (neben fornicarii). Vulg. 1. Tim. 1, 10 (neben molles). Ps. Augustin ...
scirpiculus (sirpiculus, surpiculus), a, um (scirpus), zu den Binsen gehörig, aus Binsen bestehend, -geflochten, I) adi.: falces, ... ... , m., der geflochtene Korb, Varro u. Prop.: surpiculi piscarii, Fischreusen, Plaut.
facinorōsus (facinerōsus), a, um (facinus), lastervoll, lasterhaft, ... ... vita, Cic.: culpa, Val. Max.: Clearchus exsilio facinorosior redditus, Iustin.: facinorosissimi sicarii, Cic. – Plur. subst., facinorosi, ruchlose Menschen, Cic ...
culpa (altlat. colpa), ae, f., das ... ... Ter.: ne penes ipsos culpa esset cladis forte Gallico bello acceptae, Liv.: si vicarii dati, penes eos culpa est, qui etc., Traian. in Plin. ...
stīpo , āvi, ātum, āre (vgl. στείβω, ich ... ... Begleitung usw. umringen, dicht umgeben, senatum armatis, Cic.: qui stipatus semper sicariis, saeptus armatis, munitus iudicibus fuit, Cic.: neque stipatus satellitum manu, sed ...
vāllo , āvī, ātum, āre (vallus od. vallum), ... ... Flor.: vallatus radiis, Ov.: haec omnia vallabit disserendi ratione, Cic.: Catilina vallatus sicariis, Cic.: Pontus naturā regionis vallatus, Cic.: Socratis virilitatis robore vallatus ...
mollis , e (aus * molduis, zu altindisch m ... ... u. subst., molles et impudici, Vitr. 2, 8, 12: neque fornicarii neque molles neque masculorum concubitores, Ps. Augustin. app. serm. 288, 2 ...
ex-hibeo (archaist. exibeo), hibuī, hibitum, ēre (ex ... ... Argis vel Lacedaemone, Liv. – toros, Ov.: cibum, potum, tectum, ICt.: vicariis suis epulas, Lact.: Palatinis ingentes dapes, Lampr.: convivia aestiva coloribus (nach ...
af-flīgo (ad-flīgo), flīxī, flīctum, ere, I) ... ... , ein verderblicher Schlag war für alle usw., Cic.: Corsicam prope afflixit Decumi Pacarii temeritas, wäre für K. fast verderblich geworden, Tac.: non plane me ...
com-mitto , mīsī, missum, ere, zusammenlassen, zusammenbringen, ... ... nach welchem Gesetze? durch Abl., lege censoriā, Varr.: lege de sicariis, Quint. – c) machen, daß eine Vertrags- od. Rechtsbestimmung od. ...
arcārius (archārius), a, um (arcano. I, 2, b), ... ... Schatzmeister, Lampr. u. ICt.: pontificalis, Symm.: provinciae Achaiae, Inscr.: arcarii Caesariani, ICt.: arcarii gazae, civitatis, Vulg.: archariis invident pondera, Sidon. ep. 5, 7. ...
grassātor , ōris, m. (grassor), der Herumschwärmer, Herumstreicher ... ... , Bandit, Cic., Quint. u.a.: nocturnus, Petron.: grassatores et sicarii, Suet. – / crassator geschr., Gloss. V, 186, 11.
lectīcārius , iī, m. (v. lectica), der ... ... Corp. inscr. Lat. 6, 5198 u. 6301: ders. praepositus lecticariis, Corp. inscr. Lat. 6, 8874: feles habebat gallus lecticarios (zu ...
1. phalangārius ( palangārius ), iī, m., der Lastträger mit Tragebäumen, Vitr. 10, 3, 7. Non. 163, 25. Corp. inscr. Lat ... ... Weinfässer in die Niederlage, Corp. inscr. Lat. 6, 1785 (wo falancarii).
Buchempfehlung
Das chinesische Lebensbuch über das Geheimnis der Goldenen Blüte wird seit dem achten Jahrhundert mündlich überliefert. Diese Ausgabe folgt der Übersetzung von Richard Wilhelm.
50 Seiten, 3.80 Euro
Buchempfehlung
1799 schreibt Novalis seinen Heinrich von Ofterdingen und schafft mit der blauen Blume, nach der der Jüngling sich sehnt, das Symbol einer der wirkungsmächtigsten Epochen unseres Kulturkreises. Ricarda Huch wird dazu viel später bemerken: »Die blaue Blume ist aber das, was jeder sucht, ohne es selbst zu wissen, nenne man es nun Gott, Ewigkeit oder Liebe.« Diese und fünf weitere große Erzählungen der Frühromantik hat Michael Holzinger für diese Leseausgabe ausgewählt.
396 Seiten, 19.80 Euro