Holzhauer , s. Holzhacker.
līgnicīda , ae, m. (lignum u. caedo), der Holzhauer, ungebr. nach Varro LL. 8, 62.
silvicaedus , ī, m. (silva u. caedo) = ὑλοτόμος, der Holzschläger, Holzhauer, Chalcid. Tim. 128.
ὑλο-τόμος , Holz schlagend, fällend; ὁ ὑλ ., der Holzschläger, Holzhauer, Il . 23, 114. 123; Hes. O . 809; ὥςτε δρῦν ὑλοτόμοι σχίζουσι κάρα φονίῳ πελέκει Soph. El . 98; Antiphil . 27 ...
δρυο-τόμος , Holz schneidend, fällend; ὁ , der Holzhauer, Aesop . 175; Qu. Sm . 1, 250 [wo ῡ ]. S. δρυτόμος.
ξυλο-τόμος , Holz schneidend, spaltend, ὁ ξ ., der Holzhauer, Sp .
δουρο-τόμος , Holz schneidend, spaltend; πέλεκυς Pers . 7 (VII, 445); ὁ δ ., der Holzhauer, Opp. H . 5, 198.
caedo , cecīdī, caesum, ere (vgl. altind. khidáti, ... ... lignum, Plaut.: ligna, Vulg.: ligna (in silvis), Salvian.: caedentes ligna, Holzhauer, Vulg.: silvam, Caes.: et maiores et magis ramosas arbores, Liv.: ...
līgnum , ī, n. (2. lego), I) das ... ... lignum caedere, Plaut.: ligna caedere (in silvis), Salv.: ligna caedentes, die Holzhauer, Vulg.: ligna senex minuit (spaltete) concisaque construit arte (mit ...
līgnārius , a, um (lignum), zum Holze gehörig, Holz-, ... ... ξυλοκόπος u. κόπτων ξύλα (Gloss. II, 378, 25), der Holzhauer, -fäller, Holzmacher, lignarii, bei den Juden die Tempelsklaven, die ...