Garten , hortus (im allg.). – horti (weitläufiger Luft-oder Ziergarten). – ein kleiner G., hortulus: einen G. anlegen, hortum instituere, aedificare. – ... ... . – Gartenarbeit , hortorum cultus. – Gartenaufseher , horti (hortorum) custos – Gartenbau , ...
... ) = Aufheiterung, w. s. – II) Anregung, hortatio; adhortatio; cohortatio; exhortatio. – der Au. nicht bedürfen, non egere hortatione od. stimulis: durch deine Au., te hortatore, adhortatore: hortatu tuo.
Hort , praesidium (Schutz, Schützer). – scutum (gleichs. Schild = ... ... imperii, Flor. 2, 6, 27). – arx (Burg, schützender Hort, z.B. haec urbs, arx omnium gentium, Cic. Cat. 4 ...
Horta , ae, f., Stadt in Etrurien am Einflusse des ... ... Paul. ex Fest. 4, 8 (bei Plin. 3, 58 Hortānum gen.). – Dav. Hortīnus , a, um, hortinisch, classes, Verg. Aen. 7, 716.
horto , s. hortor /.
... de u. Abl., de Aufidiano nomine nihil te hortor, Cic.: hort. de custodia ac defensione urbis, Caes.: hort ... ... quos etc., Caes.: multis hortantibus, Sall.: petit atque hortatur ut etc., Caes. – b) ... ... Infin., rei publicae dignitas minora haec relinquere hortatur, Cic.: res ipsa hortari videtur supra repetere ac paucis instituta maiorum ...
... der Garten, maceria horti, Liv.: hortus aedium, Liv.: hortus apricus, Cic.: propinquus cubiculo hortus, Liv.: hortum conducere, Cic.: rigando horto manus locare, Plin. ep. – ... ... m., = Gartenanlagen, Park, amoenitas hortorum, Cic.: horti paterni, Cic., materni, Sen ...
co-horto , āre = cohortor, Claud. Quadrig. fr. 54 bei Non. 472, 19: Perf. pass., exercitus cohortatus, Cato origg. 5, 11 (b. Gell. 15, 13, 5 ...
hortulo , ōnis, m. (hortus), der Gärtner, Sidon. epist. 5, 14, 2.
Kohorte , cohors. – eine kleine K., cohorticula.
co-hortor , ātus sum, ārī, mit eindringlicher Rede ... ... , obiurgantes, miserantes, Quint.: hāc (eloquentiā) cohortamur, hāc persuademus, Cic.: cohortando suos ad pontem ac munitiones continere, Auct ... ... Acc. pron. neutr., si qua in re (bei einer Sache) cohortabimur aliquid (zu etwas), ...
ex-hortor , ātus sum, ārī, ermuntern, aufmuntern, ... ... B.: Präsens passiv, exhortamur, Vulg. 2. Cor. 1, 4: exhortamini, Itala Isai. 35, 4 (bei Augustin. serm. 119, 15 Mai): exhortantur, Augustin. epist. 228, ...
hortātor , ōris, m. (hortor), der Aufmunterer, Ermunterer, ... ... im allg., absol., isto hortatore, auctore, intercessore, Cic.: hortator bonus, Ov.: m. ... ... der Soldaten, rex ipse hortator aderat, Liv.: Marcellus mediam aciem hortator testisque praesens firmabat, Liv. ...
ad-hortor , ātus sum, āri, aufmuntern, mahnen, ... ... (v. Pers.u. personif. Ggstdn., Ggstz. dehortor), omnes cohortes ordinesque, Caes.: praeterquam res te adhortatur tua, Ter.: milites, Liv.: ... ... defendendam rem publicam, Cic. Phil. 2, 89: adversus haec... adhortare te (ermanne dich) et ...
unerhört , I) nicht erfüllt, z.B. Bitten, preces. quibus non est ... ... facinus indignum est m. folg. Akk. u. Infin.: es ist unerhört! facinus indignum ! u. bl. indignum!
hortulus , ī, m. (Demin. v. hortus ... ... fuit, Apul.: gew. hortuli, ōrum, m., eine kleine Anlage, ein kleiner Park, Cic. u.a.: pomaria hortulique, Fronto: reliquit hortulos quinque iugerum, Suet.: Epicurus hortulos suos irrigavit, Cic. de nat. ...
de-hortor , ātus sum, ārī, jmdm. abraten ... ... prodire, Cato fr.: plura de Iugurtha scribere dehortatur me fortuna mea, Sall.: M. Piso repetere Suriam ... ... absol., immo, si erit occasio, haud dehortor, Plaut.: ne frustra dehortando impedire (consilium meum) conemini, Nep.
... , Cic.: id fecisse aliorum consilio, hortatu, auctoritate, Cic.: hortatu L. Valerii Flacci... Romam demigravit, Nep.: suorum omnium hortatu, Caes.: ille monendo laudat et hortatu comprobat acta suo, Ov.: ... ... , Tac. – Plur., mutui hortatus, Tac.: soliti hortatus, Ov.: laeti hortatus, Val. Flacc.: m. obj. Genet ...
hortātio , ōnis, f. (hortor), die Aufmunterung, ... ... quod iubetur, Donat.: Plur. contiones hortationesque, anfeuernde Ansprachen, Cic.: hortationes ad philosophiam (als Titel), Suet.: hortatione agere cum alqo, ermunterungsweise verfahren bei jmd., ...
ungehört , inauditus (z.B. alqm inauditum damnare, punire). – indictā causā (unverh örter Sache, z.B. alqm damnare od. condemnare). – ungekannt , ignotus (unbekannt). – incognitus (unerkannt). – ungekocht , ...
Buchempfehlung
Der aus Troja zurückgekehrte Agamemnon wird ermordet. Seine Gattin hat ihn mit seinem Vetter betrogen. Orestes, Sohn des Agamemnon, nimmt blutige Rache an den Mördern seines Vaters. Die Orestie, die Aischylos kurz vor seinem Tod abschloss, ist die einzige vollständig erhaltene Tragödientrilogie und damit einzigartiger Beleg übergreifender dramaturgischer Einheit im griechischen Drama.
114 Seiten, 4.30 Euro
Buchempfehlung
Zwischen 1765 und 1785 geht ein Ruck durch die deutsche Literatur. Sehr junge Autoren lehnen sich auf gegen den belehrenden Charakter der - die damalige Geisteskultur beherrschenden - Aufklärung. Mit Fantasie und Gemütskraft stürmen und drängen sie gegen die Moralvorstellungen des Feudalsystems, setzen Gefühl vor Verstand und fordern die Selbstständigkeit des Originalgenies. Michael Holzinger hat sechs eindrucksvolle Erzählungen von wütenden, jungen Männern des 18. Jahrhunderts ausgewählt.
468 Seiten, 19.80 Euro