Marmor , marmor. – von M., marmoreus: von parischem, hymettischem M., Parius, Hymettius (z.B. columnae). – / Marmor., durch marmoreus, a, um od. durch den Genet. marmoris.
dī-luo , luī, lūtum, ere (dis u. luo), ... ... lassen, A) eig.: a) im allg.: lateres, Caes.: Hymettia mella Falerno, Hor.: fimum aquā pluviā, Plin.: colorem, verwaschen, Plin ...
flōreus , a, um (flos), I) aus Blumen, corona, Plaut.: serta, Tibull.: messis, Arnob. – II) blumig, blumenreich, rura, Verg.: iuga Hymetti, Val. Flacc.
populātrīx , trīcis, f. (Femin. zu populator), die Verheererin, Verwüsterin, Stat. u.a.: übtr., p. Hymetti, apis, Mart.
... 397. Apul. met. 1, 1. – Dav. Hymēttius , a, um (Ὑμήττιος), hymettisch, mella, Hor.: trabes, Balken aus hymettischem Marmor, als Aufsatz auf Säulen, Hor.: columnae, Plin.
Marmorpalast , s. Marmorhaus. – Marmorplatte , lamĭna marmorea ... ... tenui marmore inductus. – Marmorsäule , columna marmorea. – M. aus hymettischem, aus parischem Marmor, columna Hymettia, Paria. – Marmorstein , marmor. – Marmorstück , frustum ...