... v. niederwärts liegenden Örtl., terrae iacentes ad Hesperum, Plin.: locus iacet inter Apenninum et Alpes, Brut. ... ... ganz aufhören, ars tua iacet, Ov.: iacebit opera fabrilis, Sen.: iudicia iacebant, ... ... Besitzer-, herrenlos sein, ne bona iaceant, ICt.: hereditas iacet, ICt. 4) matt ...
... Ov.: u. so et terris iactatus et alto, Verg.: iactabimur unā, Ov.: iactari tempestate, Cic.: iactari cum variis casibus, tum saevitiā maris ... ... β) v. Benehmen, refl. se iactare u. medial iactari, sich so u. ...
iacio , iēcī, iactum, ere (zu griech. ιημι = *ji- ... ... iacit volturios quattuor, Plaut. Curc. 357: tu male iactato, tu male iacta dato, Ov. art. am. 2, 204: ... ... civilem, Cic.: in alcis caput verba superba, Prop.: iacere et immittere iniuriam in alqm, Cic.: contumeliam ...
Iācōb , m. indecl., Sohn des Isaak u. der Rebekka, einer der Patriarchen, Vulg. genes. 25, 25. Iuvenc. 2, 265. Alcim. Avit. poëm. 5, 363. Prud. cath. 2, 73 u. 12, 186; ham. ...
iactus , ūs, m. (iacio), das Werfen, ... ... der Wurf, fulminum iactus (Sing.), Tac.: fulminum iactus (Plur.), Cic.: telorum ... ... Verg.; Ggstz. extra teli iactum, Curt.: extra omnem teli iactum, Sen.: iactu se dedit aequor in altum, schwang sich hinab ...
diācōn , onis, m. = diaconus, Greg. M. epist. 3, 34: Plur., Vict. Vit. 2, 16 u. 26. Cod. Theod. 12, 1. 49 u. 163. Vulg. Phil. 1, 1 u.a. ...
iaculo , s. iaculor /.
iaculor , ātus sum, ārī (iaculum), I) intr. den Wurfspieß ... ... .: totum diem i., Cic.: magnam laudem consequi equitando, iaculando, Cic.: iaculantium ictus deerraturos negant, Plin. – 2) übtr., ... ... . Lat. 8, 2581: iaculabat, Ven. Fort. vit. S. Martin. 2, 139: iaculasse ...
iaculus , a, um (iacio), was geworfen wird, ... ... , hic iaculo bonus, Verg.: bina iacula gestare, Suet.: iaculum emittere, Quint.: fervefacta iacula in casas iacĕre, Caes.: exercitum ... ... Auct. b. Afr.: eos iaculis convulnerare, Auct. b. Afr.: iaculis celeriter consumptis ad gladios certationem ...
iactūra , ae, f. (iacio), I) das Überbordwerfen, ... ... . ep. 1, 12. § 1 iacturam gravissimam feci, si iactura dicenda est tanti viri amissio), rei ... ... pati, Col., erleiden: iacturas rei familiaris facere, Cic.: iactura facta in animula, Sulp. ...
ad-iaceo , uī, ēre, bei od. ... ... undis, Ov.: domui, ICt. – absol., adiacente Tibri, Tac.: adiacentes populi, die benachbarten V., Tac. – Partic. subst., adiacentia, ium, n. pl., ...
iactāns , antis, PAdi. (v. iacto), sich rühmend, ... ... – β) absol.: insolens, arrogans, iactans, Cic. fr.: epistulae iactantes et gloriosae, Plin. ep. – ... ... im guten Sinne, hochgesinnt, erhaben, iactantior Roma, Stat.: iactantior aula, Claud.
iactito , āvī, āre (Intens. v. iacto), ... ... . nach Rigaltius' Konjektur (die Hdschrn. iactans officium come; Orelli u. Dreßler iactans officio comam; L. Müller u. Havet iactans officium, comes): m. folg. ...
ob-iaceo , iacuī, ēre, vorliegen, vor ... ... sarcinarum cumulo, Liv.: saxa obiacentia pedibus, Liv.; vgl. saxorum obiacens moles, Liv. – ... ... , Mela: a meridie Aegyptus obiacet, Tac.: paucis circa ipsum oppidum obiacentibus cultis (bebautes Land), ...
ē-iaculo , āvī, āre, heraus - od. ... ... , 19, 21: Partiz. neutral eiaculantes, sich herausstürzend, Corp. inscr. Lat. 9, 1164, 17: im Passiv, eiaculabitur, Scrib. Larg. 84. – Nbf. von
2. īliacus , a, um (ileos), mit Darmverschlingung verbunden, passio, Cael. ... ... Cael. Aur. de morb. acut. 3, 20, 195. – subst., īliacī, ōrum, m., an Darmverschlingung Leidende, Cael. Aur. de morb ...
Iacchus , ī, m. (Ἴακχος), I) Gottheit der eleusinischen Mysterien, mit Dionysos identifiziert, Cic. de legg. 2, 34. Catull. 64, 251. – II) meton. = Wein, Verg. ecl. 6 ...
apiacus , a, um (apium), I) dem Eppich ähnlich, brassica, Cato b. Plin. 19, 136: dass. subst., apiacon , ī, n., Cato r. r. 157, 2. Isid. 17, ...
diacopī , ōrum, m. (διάκοποι), Einschnitte, Durchbrüche durch den Damm, um Wasser durchzulassen, Ulp. dig. 47, 11, 10.
diacopē , ēs, f. (διακοπή), als gramm. t. t. = die Tmesis, Charis. 275, 10.
Buchempfehlung
Diese »Oden für das Herz« mögen erbaulich auf den Leser wirken und den »Geschmack an der Religion mehren« und die »Herzen in fromme Empfindung« versetzen, wünscht sich der Autor. Gellerts lyrisches Hauptwerk war 1757 ein beachtlicher Publikumserfolg.
88 Seiten, 5.80 Euro
Buchempfehlung
1799 schreibt Novalis seinen Heinrich von Ofterdingen und schafft mit der blauen Blume, nach der der Jüngling sich sehnt, das Symbol einer der wirkungsmächtigsten Epochen unseres Kulturkreises. Ricarda Huch wird dazu viel später bemerken: »Die blaue Blume ist aber das, was jeder sucht, ohne es selbst zu wissen, nenne man es nun Gott, Ewigkeit oder Liebe.« Diese und fünf weitere große Erzählungen der Frühromantik hat Michael Holzinger für diese Leseausgabe ausgewählt.
396 Seiten, 19.80 Euro