... Darmkanal, A) eig.: purgatio alvi, Cic.: crebra alvi ductio, häufige Klystiere, Cels.: alvum purgare, Sall. fr. u. Cels.: alvum exonerare, inanire, solvere, ciere, movere, ducere, Cels. u. Plin.: alvi profusio, profluvium, alvus fluens, liquida, fusa, cita, ...
3. Calva , ae, f. (calvus), Beiname der Venus, angebl. seit dem gallischen Kriege, wo die Frauen ihre Haare zur Anfertigung von Bogensehnen sich abschneiden ließen, Lact. 1, 20, 7. Cypr. de idol. van. 2, 10. ...
1. calva , ae, f. (calvus, a, um), die Hirnschale, der Schädel, Liv. 23, 24, 12. Mart. 3, 74, 5 u. 5, 49, 3.
bēlva , s. bēlua.
2. alvus , a, um, s. albus /.
2. calva , ae, f., s. calvus.
... naturalis), Plin.: navigabilis, Mela: pleno alveo fluere, Quint.: Tusco denatat alveo, v. Tiber, Hor. iumentum ex medio alveo in suam ripam trahere, Liv.: alveum mutare, relinquere (v. einem Flusse), ICt.: amnem alveo novo avertere, Liv.: quia sicco alveo transiri poterat, Liv. – ...
calvus , a, um (vgl. altind. áti-kulva ... ... leer, Cato r. r. 33, 3 (vgl. calvatus): calvae restes, ziemlich leere, Mart. 12, 32, 20. – calva nux, die oben kahle »Bartnuß«, Cato r. r. 8 ...
calvor , vī, Depon. (Nbff. calvo , vī, ere, Prisc. 10, 13 u. Gloss., u. calvio , īre, Serv. Verg. Aen. 1, 720), a) v. depon ...
calveo , ēre (calvus), kahl sein = haarlos sein, v. Tieren, naturaliter c., Plin. 11, 130.
calvio , īre, s. calvor.
ab-solvo , solvī, solūtum, ere, ablösen, ... ... fr.: de Catilinae coniuratione paucis absolvam, Sall.: cetera quam paucissimis absolvam, Sall.: uno verbo absolvam, Plaut.: locorum situm carptim breviterque ... ... quid est quod ab eo absolvi et perfici debeat? Cic.: absolve beneficium tuum, vollende, kröne ...
ad-volvo , volvī, volūtum, ere, herbei-, ... ... 4, 712. – Dah. advolvi u. se advolvere, von Bittenden, niederfallen, ... ... . Stil. 1, 11. – / arch. advolvont = advolvunt, Verg. Aen. 6, 182 R.
alveāre , is, n. (alveus), a) der Bienenkorb, - stock, Col. 9, ... ... , 7. Cassian. de inc. Chr. 7, 8. Vgl. alvarium. – b) der Backtrog, Tert. adv. Valent. ...
Calvēna , ae, m. (calvus), ein erdichteter Name für den (kahlköpfigen) Matius, Cäsars Freund, Cic. ad Att. 14, 5, 1 u.a.
dē-calvo , āvī, ātum, āre, kahl machen, Veget. mul. 3, 48, 3 u. Eccl. (s. Rönsch Itala p. 188).
alvinus , a, um (alvus), am Durchfall leidend, Plur. subst., alvinī, ōrum, m., Plin. 21, 172.
dē-solvo , (solvī), solūtum, ere, abzahlen, Scaev. dig. 40, 5, 41. § 9.
con-volvo , volvī, volūtum, ere, I) fortwälzen, fortrollen, fortwickeln, ... ... umrollen, a) übh.: turbines rapta convolvunt, Sen.: sol se convolvens, Cic.: quem propter convolvitur Ales (Schwan als Gestirn), Cic. ... ... Plin. – übtr., Gallograeciam quoque Syriaci belli ruina convolvit, reißt mit sich od. ...
alveolus , ī, m. (Demin. v. alveus ... ... der kleine Trog, alv. ligneus, Phaedr. 2, 5, 15. Col. 8, 5, 13: vestri alveoli, Iuven. 5, 88. – insbes., a) der ...
Buchempfehlung
Im Jahre 1758 kämpft die Nonne Marguerite Delamarre in einem aufsehenerregenden Prozeß um die Aufhebung ihres Gelübdes. Diderot und sein Freund Friedrich Melchior Grimm sind von dem Vorgang fasziniert und fingieren einen Brief der vermeintlich geflohenen Nonne an ihren gemeinsamen Freund, den Marquis de Croismare, in dem sie ihn um Hilfe bittet. Aus dem makaberen Scherz entsteht 1760 Diderots Roman "La religieuse", den er zu Lebzeiten allerdings nicht veröffentlicht. Erst nach einer 1792 anonym erschienenen Übersetzung ins Deutsche erscheint 1796 der Text im französischen Original, zwölf Jahre nach Diderots Tod. Die zeitgenössische Rezeption war erwartungsgemäß turbulent. Noch in Meyers Konversations-Lexikon von 1906 wird der "Naturalismus" des Romans als "empörend" empfunden. Die Aufführung der weitgehend werkgetreuen Verfilmung von 1966 wurde zunächst verboten.
106 Seiten, 6.80 Euro